Πέμπτη 3 Ιουλίου 2008
Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2008
25η Μαρτίου και Ελληνική Επανάσταση: Οι Μυθοπλόκοι μένουν πάντα Αδιόρθωτοι.
Αντίβαρο, Οκτώβριος 2007
Μόλις (επαν)εκδόθηκε φωτοαναστατικά, φρέσκια, σαν ζεστό κουλούρι σαλονικιώτικο, η Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως του Σπυρίδωνα Τρικούπη κατά την τρίτη έκδοσή της, εκείνην του 1888. Και μάλιστα όχι απ’ όποιον κι όποιον, αλλά από το Ιδρύμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, με επιμέλεια του ομότιμου καθηγητή Β. Κρεμμυδά. Η τετράτομη Ιστορία συνοδεύεται και από έναν εισαγωγικό τόμο γραμμένο από τον επιμελητή της φωτοαναστατικής έκδοσης, καθηγητή Β. Κρεμμυδά. Όπως είναι φυσικό, μόλις υπέπεσε αυτή έκδοση στην αντίληψή μου, χάρηκα ιδιαίτερα, μιας και είναι πολύ ευχάριστο να βλέπει κανείς να επανεκδίδεται, φωτοαναστατικά μάλιστα, για άλλη μια φορά η Ιστορία του Τρικούπη. Βέβαια είχε εκδοθεί και πιο πριν από τον Γιοβάνη, όπως επίσης, φωτοαναστατικά και πάλι, είχε εκδοθεί, και η β΄ έκδοση του 1860.
25 Μαρτίου - Αγία Λαύρα: Μύθοι;
Με αιχμή του δόρατος το γνωστό πλέον σε όλους βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού, διεξάγεται μια ολομέτωπη επίθεση της προοδευτικής ιστοριογραφίας ενάντια σε κάθε εθνικό «μύθο», δηλαδή ενάντια σε καθετί που θέλει την εκκλησία να έχει μια ουσιαστική συμβολή στην διάσωση της ελληνικότητας του γένους μας κατά τα τετρακόσια χρόνια της τουρκικής κατοχής, αλλά και στο ξέσπασμα της επανάστασης του 1821. Ένας από αυτούς τους μύθους, που υποτίθεται πως συντηρούνται μέχρι σήμερα κατεξοχήν από την εκκλησία, είναι και η ύψωση του λάβαρου της επανάστασης από τον Π.Π. Γερμανό στις 25 Μαρτίου 1821 στην Αγία Λαύρα. Αλλά ο κύριος μύθος είναι η ίδια η ημερομηνία της 25ης Μαρτίου, διότι κατ’ αυτούς η επανάσταση είχε ξεκινήσει κάποιες μέρες νωρίτερα, ενώ η 25η Μαρτίου επιλέχθηκε μετά από αρκετά χρόνια, μόνον και μόνον για να συνδεθεί η εκκλησία με την επανάσταση, παρ’ όλο που στην αρχή την είχε καταδικάσει και αφορίσει.Ας δούμε όμως από κοντά τα δύο αυτά γεγονότα, ώστε να διαπιστώσουμε το αν και κατά πόσον είναι μύθοι, και σε κάθε περίπτωση ποιος είναι υπεύθυνος για την όποια παραχάραξη ή διαστρέβλωση που έχουν τυχόν υποστεί.25η ΜαρτίουΚατά τους αποδομητές ιστορικούς, η 25η Μαρτίου επιλέχτηκε ως ημερομηνία για τον εορτασμό της Ελληνικής Επανάστασης μόλις «το 1838 […] χωρίς πάντως την ακρίβεια που επέβαλλε η ιστορική έρευνα και τα πραγματικά γεγονότα». Και αυτό γιατί «τα γεγονότα υπαγόρευαν την επιλογή είτε της 24 Φεβρουαρίου, με την εκδήλωση του κινήματος του Υψηλάντη, ή έστω της 23 Μαρτίου, όταν ξεσπά η επαναστατική δράση στην Πελοπόννησο». Και επειδή «η ισχύς του συμβολισμού επικράτησε των πορισμάτων της έρευνας», «σήμερα κανένας δεν πιστεύει πλέον ότι η Ελληνική Επανάσταση κηρύχθηκε όντως την 25η Μαρτίου 1821 ούτε ότι αυτό συνέβη στην Αγία Λαύρα». Και ποιος επέβαλλε τελικά την 25η Μαρτίου ως ημέρα για να γιορτάζεται η επανάσταση; Η εκκλησία, φυσικά, για να επιτευχθεί τελικά «η σύνδεση … της εθνικής επετείου με τη θρησκευτική εορτή και τους συμβολισμούς για το έθνος που συνεπαγόταν ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου»[1]. Έτσι, η 25η Μαρτίου είναι συνολικά ένας θρύλος που «σαφώς εφευρέθηκε εκ των υστέρων για να συνδεθεί η Επανάσταση με την υπόσχεση της Ελεύσεως του Σωτήρα κατά τον Ευαγγελισμό της Μαρίας και βέβαια για να συνδεθεί η Επανάσταση (που κατ’ αρχάς έγινε με δεδηλωμένη αντίρρηση της επίσημης Εκκλησίας) με την ευλογία της εκκλησιαστικής ηγεσίας»[2].Με τα λόγια του Β. Κρεμμυδά: «Στις 25 Μαρτίου δε συνέβη τίποτε, απολύτως τίποτε. Εορτάζεται όμως την ημέρα εκείνη ο συμβολισμός της γέννησης (sic!) του Χριστού -ας εορτασθεί μαζί και ο συμβολισμός της γέννησης του ελληνικού κράτους, ο συνδυασμός των δύο κάτι θα αφήσει στη σκέψη. Τι είναι όλα αυτά; Τυχαία δεν είναι, ούτε αθώα, ούτε ουδέτερα. Είναι μέρος ενός τεράστιου μηχανισμού που εκφράζει ένα πλήθος από σχέσεις, με κυριότερη τη σχέση στο επίπεδο της εξουσίας -των εξουσιών καλύτερα, πολιτικών, οικονομικών, εκκλησιαστικών, και όλες συμπυκνώνονται σε μία, στην κρατική εξουσία. Μέσα απ' αυτήν εκφράζονται όλες οι άλλες»[3]. Φυσικά, πρώτο και καλύτερο γρανάζι του μηχανισμού αυτού είναι, «η Εκκλησία», που μαζί με όλες τις βαθιά συντηρητικές δυνάμεις «έχουν κατασκευάσει τις οχυρώσεις της εξουσίας τους με ιστορικά ψεύδη και γι’ αυτό η αλήθεια για το παρελθόν είναι ο εχθρός τους»[4]. Στην πραγματικότητα «η Επανάσταση άρχισε σε δύο ημερομηνίες. Στις 22 Φεβρουάριου, στις παραδουνάβιες ηγεμονίες και στις 23 Μαρτίου στην Καλαμάτα. Όμως επειδή ήθελαν να συνδεθεί η εθνική εορτή με την Εκκλησία, προτίμησαν την 25η Μαρτίου που είναι και ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου. Αυτό είναι το γεγονός»[5].Είναι όμως αυτό το γεγονός;Απολύτως όχι. Η 25η Μαρτίου δεν επιλέχτηκε ως ημερομηνία για την έναρξη της επανάστασης για πρώτη φορά το 1838, για να εξυπηρετηθεί η εκκλησία και τα όποια ιδιοτελή συμφέροντά της, όπως ισχυρίζονται με τόση βεβαιότητα οι… ειδικοί. Αντίθετα, η 25η Μαρτίου είχε ορίστηκε ως Η ημερομηνία για την έναρξη της επανάστασης ήδη από το 1820. Και όχι από κάποιον μεμονωμένο αγωνιστή ή αγωνιστές, ή γενικά από τους επαναστατημένους Έλληνες, αλλά από τον ίδιο τον Αλέξανδρο Υψηλάντη. Και θα το ήξεραν αυτό οι καλοί ιστορικοί μας, αν είχαν κάνει τον κόπο να διαβάσουν τα απομνημονεύματα των αγωνιστών του ’21, με πρώτα και καλύτερα αυτά του Κολοκοτρώνη[6], ή την Ιστορία του Τρικούπη[7], ή έστω την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους[8], αυτό το «έργο αναφοράς»[9], όπως οι ίδιοι ομολογούν ότι είναι, «το καμάρι μας»[10], όπως οι ίδιοι την χαρακτηρίζουν.Και γιατί ο Αλέξανδρος Υψηλάντης επέλεξε αυτήν ειδικά την ημερομηνία για τον ξεσηκωμόν του γένους, και όχι οποιανδήποτε άλλη; Μα ακριβώς επειδή συνέπιπτε με την γιορτή του Ευαγγελισμού, στην οποία γιορτή ο Υψηλάντης και πάλι ήθελε να δώσει μια καινούργια συμβολική σημασία για το έθνος, «ως ευαγγελιζομένην την πολιτικήν λύτρωσιν του ελληνικού έθνους»[11].Γι’ αυτό και ο Κολοκοτρώνης είχε πάρει ήδη από το 1820 γράμματα από τον Υψηλάντη, με τα οποία εκείνος τον πληροφορούσε ότι η ημέρα του ξεσηκωμού θα ήταν η 25η Μαρτίου, ώστε να είναι μέχρι τότε έτοιμος: «… εις τα ’20 με ήλθαν γράμματα από τον Υψηλάντη δια να είμαι έτοιμος, καθώς και όλοι οι εδικοί μας. 25 Μαρτίου ήτον η ημέρα της γενικής επαναστάσεως»[12]. Και από εκείνη την στιγμή μέχρι τον Μάρτη ο Κολοκοτρώνης, πιστός στον μεγάλο αρχηγό, πραγματικά μηνούσε σ’ όλον τον Μοριά «…την ημέραν του Ευαγγελισμού να είναι έτοιμοι, και κάθε επαρχία να κινηθή»[13].Έτσι, η 25η Μαρτίου 1821 έγινε από τότε, για όλους τους ραγιάδες, η προσδιορισμένη ημέρα.Γι’ αυτό και στην σύσκεψη της Βοστίτσας αυτή η ημερομηνία ανακοινώθηκε από τον Παπαφλέσσα ως η ημερομηνία για τον ξεσηκωμό[14], αυτή και στην σύσκεψη των οπλαρχηγών της Ρούμελης, στην Λευκάδα. Οι Ρουμελιώτες μάλιστα, σε αντίθεση με τον σκεπτικισμό των προκρίτων του Μοριά, την δέχτηκαν αμέσως και με μεγάλον ενθουσιασμό, ξεκινώντας ευθύς όλες τις απαραίτητες προετοιμασίες[15]. Έτσι, παρά το ότι στην Μολδοβλαχία είχε κηρυχθεί η επανάσταση από τον Υψηλάντη ήδη από τις 24 του Φλεβάρη, στον Μοριά και στην Ρούμελη ο Κολοκοτρώνης και όλοι οι άλλοι καπεταναίοι περίμεναν υπομονετικά να έρθει η «προσδιορισμένη» και γι’ αυτούς ημέρα, ώστε να «κινήσουν» και εκείνοι με την σειρά τους τον «ξεσηκωμόν»[16]. Τους πρόλαβαν όμως τα γεγονότα, και τελικά η επανάσταση ξεκίνησε δυο τρεις μέρες νωρίτερα από την «προσδορισμένην» και γεμάτη συμβολισμούς ημέρα.Κοντολογής, η ημερομηνία της 25ης Μαρτίου όχι μόνον δεν ορίστηκε εκ των υστέρων, για να ικανοποιηθεί η εκκλησία, αλλά, αντίθετα, η 25η Μαρτίου ως ημερομηνία για την έναρξη της επανάστασης ορίσθηκε εκ των προτέρων, και συγκεκριμένα το 1820 από τον ίδιο τον Αλέξανδρο Υψηλάντη.Και αυτό είναι μια αλήθεια και μια πληροφορία που αναβλύζει αυθόρμητα από όλες τις ιστορικές πηγές για την επανάσταση, είτε είναι αυτές τα απομνημονεύματα των πρωταγωνιστών της, είτε η Ιστορία του Τρικούπη. Όταν λοιπόν οι αποδομητές ιστορικοί χαρακτηρίζουν την 25η Μαρτίου ως ύστερη «κατασκευή» και ως «μύθο», το μόνο που φανερώνουν είναι η παχυλή μα και απολύτως απαράδεκτη από μέρους τους άγνοια των πλέον βασικών πηγών για το 1821. Ξέχωρα από το απύθμενο θράσος τους, που πραγματικά σοκάρει...Το γιατί η επανάσταση ξεκίνησε τελικά δυο τρεις μέρες «προ της προσδιορισθείσης ημέρας» είναι πράγματι ένα ζήτημα, το οποίο όμως δεν διέλαθε της ιστορικής επιστήμης ήδη από τον 19ο αι., η οποία και προέβη στις ανάλογες έρευνες και αναλύσεις[17].Κατόπιν όλων αυτών, θα μπορούσε πολύ δίκαια να αναρωτηθεί κανείς: Γιατί άραγε οι προοδευτικοί ιστορικοί μας στο θέμα της έναρξης της επανάστασης επιδεικνύουν πραγματικά σχολαστικισμό μεσοπολεμικού Γυμνασιάρχου, λεπτολογώντας, μέχρι σημείου γελοιότητας θα έλεγα, για το πια ακριβώς ημέρα έπεσε η πρώτη τουφεκιά, κατακεραυνώνοντας μάλιστα με τον πιο οξύ και προσβλητικό τρόπο, ως επικίνδυνους και αντιδραστικούς μυθοπλόκους, όλους όσους τολμούν να γιορτάζουν την έναρξή της λίγες μέρες μετά από τότε που τελικά ξεκίνησε;Είναι απλό. Διότι δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να συνδεθεί το ’21 άμεσα ή έμμεσα με την εκκλησία και το χριστιανικό αίσθημα των Ελλήνων. Γι’ αυτό και πρέπει όλοι οι Έλληνες να πειστούν και να χωνέψουν καλά πως η επανάστασή τους ήταν αποκλειστικό προϊόν και γνήσιο τέκνο του ευρωπαϊκού διαφωτισμού, στο οποίο η εκκλησία όχι μόνον δεν είχε την παραμικρή συμβολή, αλλά ότι το πολέμησε κιόλας και το οποίο στο τέλος, με έναν εντελώς ανήθικο τρόπο, απλά το καπηλεύθηκε, δημιουργώντας όλους τους σχετικούς «μύθους».Όμως, και ο Κολοκοτρώνης και οι υπόλοιποι αγωνιστές, που ζούσαν όλοι το 1838[18], δεν χρειάζονταν τα πορίσματα καμιάς έρευνας (!) για να γνωρίζουν, πολύ καλά μάλιστα, πως η επανάσταση στον Μοριά είχε αρχίσει δυο τρεις μέρες νωρίτερα από την 25η Μαρτίου[19]. Να πάρει η ευχή, αυτοί ήταν κι όχι άλλοι που ξεκίνησαν την επανάσταση και στις 21 και στις 22 και στις 23 του Μάρτη!Όμως, και στην ψυχή και στην καρδιά τους, η επίσημη μέρα για τον γιορτασμό της επανάστασης δεν θα μπορούσε να ορισθεί παρά μόνον στην ημερομηνία εκείνην, την οποία είχε επιλέξει ο μεγάλος αρχηγός της ήδη από το 1820, και μάλιστα με τον ίδιον ακριβώς εθνικοθρησκευτικό συμβολισμό που εκείνος από τότε της είχε προσδώσει.Αυτά βίωσαν ως άμεση προσωπική εμπειρία τους και αυτά κατέθεσαν ως αιώνια ιστορική μνήμη οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές του ’21, οι οποίοι ούτε λωτοφάγοι ήταν, ούτε και ευχείρωτα ανδρείκελα του κάθε φτηνού προπαγανδιστή. Γι’ αυτό και το 1838 πανηγύρισαν την καθιέρωση της 25ης Μαρτίου με τον πιο λαμπρό αλλά και με τον πιο συγκινητικό τρόπο[20].Έτσι, για να κλείσουμε και με μια ποιητική υπέρβαση, μπορούμε χωρίς κανέναν δισταγμό ψυχής να πούμε πως ο πραγματικός συντάκτης του Β.Δ. του 1838 τελικά δεν ήταν άλλος παρά ο ίδιος ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, που είναι, θαρρείς, λες και τό ’γραψε με τα ίδια του τα χέρια…Αγία ΛαύραΣτην Αγ. Λαύρα συγκεντρώθηκαν για σύσκεψη στις 14 Μαρτίου του 1821 εκείνοι οι πρόκριτοι του Μοριά που είχαν αποφύγει να πάνε στην Τριπολιτσά, όπου τους είχαν καλέσει οι Τούρκοι, ως απόδειξη για την πίστη τους και την υποταγή τους. Εκεί, έντρομοι και απελπισμένοι, συζητούσαν για το ποια θα έπρεπε να είναι η στάση τους απέναντι στην προγραμματισμένη για τις 25 Μαρτίου επανάσταση. Τότε, αφού ακούστηκαν διάφορες προτάσεις πανικού και απελπισίας, πρυτάνευσε τελικά η πρόταση του Φωτήλα για έγκριση της επικείμενης επανάστασης και συμμετοχή τους σ’ αυτήν. Αμέσως μετά την αποδοχή της πρότασης Φωτήλα διασκορπίσθηκαν[21].Σ’ αυτήν την σύσκεψη της Αγ. Λαύρα συμμετείχε και ο Π.Π. Γερμανός, ο οποίος και ευλόγησε, σύμφωνα με κάποιες μαρτυρίες, στις 17 του Μάρτη, δηλαδή ανήμερα στο πανηγύρι του μοναστηριού, την έναρξη της επανάστασης με την τέλεση δοξολογίας και με την ορκωμοσία των αγωνιστών[22]. Ο Π.Π. Γερμανός λοιπόν βρέθηκε πραγματικά στην Αγ. Λαύρα, όχι όμως στις 25 Μαρτίου αλλά λίγες μέρες νωρίτερα, όποτε και ευλόγησε και τα ιερά όπλα και των επαναστατών.Αυτή η συγκέντρωση των αγωνιστών στην Αγ. Λαύρα, λίγο αργότερα μετατοπίσθηκε χρονικά από τις 14 στις 25 Μαρτίου. Και αυτό έγινε μάλλον από καθαρή σύγχυση. Άλλωστε, το ότι ο Π.Π. Γερμανός στις 25 Μαρτίου δεν ήταν στην Αγ. Λαύρα το πληροφορούμαστε από τα ίδια τα απομνημονεύματά του, όπου δεν αναφέρει απολύτως τίποτε γι’ αυτό. Η Αγ. Λαύρα λοιπόν δεν είναι ούτε ένα ανύπαρκτο γεγονός, ούτε, πολύ περισσότερο, ένας μύθος τον οποίον δημιούργησε η εκκλησία, όπως με τόσο φανατισμό και πείσμα προσπαθούν να μας πείσουν οι προοδευτικοί ιστορικοί. Είναι απλώς μια χρονολογική σύγχυση λίγων ημερών, για την δημιουργία της οποίας ούτε ο Π.Π. Γερμανός ούτε κάποιος άλλος κληρικός έχει την παραμικρή ευθύνη.Άλλωστε, το ξαναλέμε εδώ και πάλι, η εκκλησία δεν είχε κανέναν λόγο ούτε και καμιά ανάγκη να φτιάξει πάνω στην ημερομηνία της 25ης Μαρτίου οποιονδήποτε μύθο, γιατί αυτή ήταν μια ημερομηνία που δεν την επέλεξε ούτε την «έπλασε» η ίδια η εκκλησία, αλλά την είχε καθορίσει από το 1820 ο ίδιος ο Υψηλάντης.Ποιος όμως μίλησε πρώτος για την κήρυξη της επανάστασης στην Αγ. Λαύρα στις 25 Μαρτίου, δημιουργώντας έτσι και διαδίδοντας τον σχετικό «μύθο»; Κάποιος παπάς, κάποιος δεσπότης; Καθόλου. Ένας λαμπρός Ευρωπαίος, ο Γάλλος Πουκεβίλ, στην Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως που εξέδωσε το 1824.Όταν λοιπόν ο κ. Κρεμμυδάς και όσοι τον ακολουθούν, εξακολουθούν να θεωρούν πως «προκειμένου να συνδεθεί η Εκκλησία με το Έθνος κατασκευάστηκε ένας από τους πιο ανθεκτικούς ιστορικούς μύθους»[23], στολίζοντας μάλιστα γι’ αυτό την εκκλησία με έναν σωρό χαρακτηρισμούς, τους οποίους αναφέραμε παραπάνω, είναι απολύτως βέβαιον πως δεν ακολουθούν ούτε κατ’ ελάχιστον την «επιστημονική έρευνα», την «νηφάλια επιστημονική διαπραγμάτευση» και την «αυστηρή ιστορική μέθοδο», στην οποίαν ευκαίρως - ακαίρως ομνύουν[24]. Αντίθετα, διασπείρουν ένα ιστορικό ψεύδος[25], διαπλάθουν έναν προοδευτικό αντι-μύθο, με μια προπέτεια και μια επιθετικότητα που είναι βέβαια απαράδεκτη για κάθε ψύχραιμο και αντικειμενικό άνθρωπο.Και επειδή έχει παραγίνει το κακό με τον μύθο για τους «μύθους» της εκκλησίας σχετικά με το ’21, κάποιοι αποδομητές ιστορικοί προσπαθούν τώρα να είναι όσο πιο προσεχτικοί μπορούν. Έτσι, ο Σ. Παπαγεωργίου περιγράφει με ιδιαίτερη ακρίβεια την προέλευση του «μύθου» της Αγ. Λαύρας αποκλειστικά και μόνον από την πέννα του Πουκεβίλ[26]. Στο τέλος βέβαια δεν παραλείπει να παρατηρήσει πως αν και υπεύθυνος για την δημιουργία του «μύθου» (δηλαδή της συγκεκριμένης ιστορικής σύγχυσης) είναι ο Πουκεβίλ, η εκκλησία βολεύτηκε πολύ μ’ αυτόν, αφού η ημερομηνία αυτή είναι ο μοναδικός συνδετικός αρμός της με την επανάσταση, μιας και η 25η Μαρτίου είναι η γιορτή του Ευαγγελισμού[27]. Το ότι ο κ. Παπαγεωργίου ανακάλυψε τον Πουκεβίλ λίγο δεν είναι. Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως καθηγητές της περιωπής ενός Κρεμμυδά τον Πουκεβίλ τον αγνοούν πλήρως! Αυτό μας κάνει να ελπίζουμε πως κάποια μέρα ο κ. Παπαγεωργίου θα ανακαλύψει ΚΑΙ τα απομνημονεύματα του αγωνιστών ΚΑΙ την Ιστορία του Τρικούπη αλλά ακόμη Κ Α Ι την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους! Για να μάθει, τέλος πάντων, ποιος «παπάς» όρισε να είναι η 25η Μαρτίου η μέρα για το ξεκίνημα της επανάστασης, όχι για άλλον λόγο, αλλά ακριβώς για να συνδεθεί άμεσα, άρρηκτα και μια για πάντα ο εθνικός με τον χριστιανικό ευαγγελισμό...Απόλυτα ακριβές είναι και το γεγονός πως ο Π.Π. Γερμανός ευλόγησε τα όπλα της επανάστασης. Και αν δεν τα ευλόγησε στις 25 του Μάρτη στην Αγ. Λαύρα, τα ευλόγησε στις 23 του Μάρτη[28] στην Πάτρα, την πρώτη – πρώτη μέρα της επανάστασης (όπως την θέλουν άλλωστε και οι προοδευτικοί ιστορικοί), όπου όρκισε τους πατρινούς επαναστάτες στην πλατεία του Αγ. Γεωργίου, στον σταυρό τον οποίον ύψωσε εκεί[29].Με αφορμή το παραπάνω γεγονός, μπορούμε εδώ ευρύτερα να παρατηρήσουμε πως η παρουσία του κλήρου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την επανάσταση από την πρώτη ημέρα που αυτή ξέσπασε, και αυτό είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση. Έτσι, την ίδια μέρα που ο Π.Π. Γερμανός ευλογούσε τα όπλα στην Πάτρα, στην Καλαμάτα 24 ιερείς και ιερομόναχοι μπροστά στον ναό των Αγ. Αποστόλων ευλόγησαν, ύστερα από μια συγκινητική δοξολογία, τις ελληνικές σημαίες και όρκισαν τους αγωνιστές[30]. Το ίδιο έγινε και στην Ρούμελη από τον επίσκοπο Σαλώνων Ησαΐα. Επίσης, ο Έλους Άνθιμος, αυτή η ηρωική και τόσο άδικα ξεχασμένη μορφή του αγώνα, δεν έχανε την ευκαιρία να ευλογεί τα όπλα σε όποια περιοχή κι αν πήγαινε.Το πιο εκπληκτικό όμως δεν είναι πως η Εκκλησία ευλόγησε την έναρξη της επανάστασης στον ελλαδικό χώρο, αλλά ότι πιο πριν είχε ήδη ευλογήσει την έναρξη της επανάστασης από τον Υψηλάντη στην Μολδοβλαχία! (Αυτή κι αν δεν είναι η πρώτη – πρώτη μέρα της επανάστασης!) Πιο συγκεκριμένα, στις 26 Φεβρουαρίου 1821, σε μια μεγαλόπρεπη τελετή, ο μητροπολίτης Ιασίου Βενιαμίν ευλόγησε μέσα στον ναό των Τριών Ιεραρχών την σημαία της επανάστασης και περίζωσε τον Υψηλάντη με το ξίφος του, υπό τον ξέφρενο ενθουσιασμό των στρατιωτών και του πλήθους[31]. Ένα εκπληκτικό γεγονός, που έχει όμως αποκρυβεί εντελώς όχι μόνον από τα ιστορικά μας συγγράμματα, αλλά ακόμη και από τα σχολικά μας βιβλία.Ειδικά αυτή η τελετή του Ιασίου αποδεικνύει περίτρανα πως όχι μόνον δεν είναι μύθος το ότι η εκκλησία ευλόγησε τα λάβαρα και τα όπλα του αγώνα, αλλά ότι η όντως αλήθεια είναι πως τα ευλόγησε από την πρώτη κιόλας μέρα της έναρξής του! Επίσης αποδεικνεύει και κάτι άλλο, πολύ νόστιμο: Το πόσο "δίκιο" είχε ο καθηγητής Ηρακλείδης όταν μας διαβεβαίωνε πως "η Ελληνική Επανάσταση δεν ξεκίνησε από την Πελοπόννησο, ούτε την ξεκίνησαν κληρικοί, ούτε έγινε υπό τις ευλογίες ανώτατων κληρικών, όπως ο Γερμανός. Ξεκίνησε στη Μολδοβλαχία, από τη Φιλική Εταιρεία υπό τον Αλέξανδρο Υψηλάντη"[32].Πραγματικά, πότε άραγε ευλόγησε την Επανάσταση, και ειδικά στο πρώτο - πρώτο ξεκίνημά της, "ανώτατος κληρικός"...Όπως βλέπετε, οι αποδομητές ιστορικοί φροντίζουν να είναι πάντα απόλυτα ενημερωμένοι για όσα με τόσο πείσμα γράφουν, μια που τις πηγές τις ξέρουν απ' έξω κι ανακατωτα! Πώς να μην θέλουν μετά να μάθουν και σε μας την "ιστορική αλήθεια" και να μας απαλλάξουν από τους επικίνδυνους ιστορικούς μυθους!Για να σοβαρευτούμε... Από όσα αναφέραμε πιο πάνω, μπορούμε εντέλει να πούμε πως μάλλον αδικημένος είναι ο κλήρος από τις αναφορές της ιστορικής επιστήμης, αλλά ακόμη και των σχολικών βιβλίων, ως προς την συμβολή του στην έναρξη της επανάστασης, παρά ευνοημένος…[1] . Χ. Κουλούρη, Μύθοι και Σύμβολα μιας Εθνικής Επετείου, Κομοτηνή 1995.[2] . Κ. Γεωργουσόπουλος, «Ιστορία και Θρύλος», εφ. Τα ΝΕΑ, 17-3-2007.[3] . Β. Κρεμμυδά, «Η εθνική γιορτή στο σχολείο», εφ. Η ΕΠΟΧΗ, 31-10-2004.[4] . Β. Κρεμμυδά, «Η Σύγκρουση για την Ιστορία. Ο Ιστορικός στη Χλεύη του «Λαού», εφ. Τα ΝΕΑ, 26-04-2007. βλ. και του ιδίου, «H Eκκλησία στο Eικοσιένα Mύθοι και Ιδεολογήματα», εφ. Τα ΝΕΑ, 22-03-2005.[5] . Β. Κρεμμυδάς, «Δεν χωράνε 5 αιώνες ιστορίας σε 130 σελίδες», στο άρθρο – αφιέρωμα «Ιστορία μου, αμαρτία μου ...λάθος μου μεγάλο», εφ. ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 24-3-2007. Του ιδίου, «H Eκκλησία στο Eικοσιένα Mύθοι και ιδεολογήματα», εφ. ΤΑ ΝΕΑ, 22-03-2005.[6] . Θ. Κολοκοτρώνη, Διήγησις Συμβάντων της Ελληνικής Φυλής από τα 1770 έως τα 1836, υπαγόρευσε Θεόδωρος Κωνσταντίνου Κολοκοτρώνης, Αθήνησιν 1846, σσ. 47-48. Φωτάκου, Πρώτου Υπασπιστού του Θ. Κολοκοτρώνη, Απομνημονεύματα, Αγροτικές Συνεταιριστικές Εκδόσεις, Θεσσαλονίκη 1977, τ. 1, σσ. 42 (κεφ. Α΄), 56 (κεφ. Β΄). Ν. Σπηλιάδου, Απομνημονεύματα, τ. 1, Αθήνησιν 1851, σσ. 31, 61.[7] . Σ. Τρικούπη, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τ. 1, εν Λονδίνω 18602, σ. 23· εν Αθήναις 18883, σ. 19. Για την Ιστορία του Σ. Τρικούπη η κ. Κουλούρη επιφυλάσσει, και δικαίως, ιδιαίτερα θερμά λόγια: «Έργο Μετρημένο, χωρίς Στόμφο. H Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως του Σπυρίδωνος Τρικούπη», εφ. Το ΒΗΜΑ, 9-04-2006. Καιρός όμως είναι να καταλάβουμε κάποτε πως τα μετρημένα έργα καλόν είναι να τα διαβάζουμε κιόλας που και που, και όχι μόνον να τα εκθειάζουμε...[8] . ΙΕΕ, τ. ΙΒ΄, σ. 77.[9] . Χ. Κουλούρη, «Μύθοι και Αλήθειες για το ’21», εφ. Το ΒΗΜΑ, 25-3-2007. Συγκεκριμένα η κ. Κουλούρη θεωρεί πως η ΙΕΕ είναι ένα έργο αναφοράς, διότι διαψεύδει τους μύθους σχετικά με τον ρόλο της εκκλησίας και επιμένει στην αυστηρή ιστορική μέθοδο.[10] . Χαρακτηρισμός που απέδωσε στην ΙΕΕ ο καθηγητής Γιάννης Γιαννουλόπουλος σε τηλεοπτική εμφάνισή του.[11] . Σ. Τρικούπη, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τ. 1, εν Λονδίνω 18602, σ. 23· εν Αθήναις 18883, σ. 19.[12] . Θ. Κολοκοτρώνη, Διήγησις Συμβάντων της Ελληνικής Φυλής από τα 1770 έως τα 1836, υπαγόρευσε Θεόδωρος Κωνσταντίνου Κολοκοτρώνης, Αθήνησιν 1846, σσ. 47-48.[13] . Θ. Κολοκοτρώνη, όπ παρ. σ. 50. Βλ. και Σ. Τρικούπη, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τ. 1, εν Λονδίνω 18602, σ. 51· εν Αθήναις 18883, σ. 41.[14] . Φωτάκου, όπ. παρ. σ. 42 (κεφ. Α΄).[15] . ΙΕΕ, τ. ΙΒ΄, σ. 79.[16] . Φωτάκου, όπ. παρ. σ. 56 (κεφ. Β΄).[17] . Το ζήτημα αυτό απασχόλησε ιδιαίτερα τον Σ. Τρικούπη, ο οποίος στην Ιστορία του το διερεύνησε καθ’ όλη του την έκταση, δίνοντας εκεί όλες τις απαραίτητες εξηγήσεις και διευκρινίσεις: Σ. Τρικούπη, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τ. 1, εν Λονδίνω 18602, σ. 25 κ. εξ.· εν Αθήναις 18883, σ. 21 κ. εξ.Όμως, την πλέον απλή και πειστική συνάμα εξήγηση γι’ αυτό ακριβώς το θέμα δίνει ο πρώτος υπασπιστής του Κολοκοτρώνη, ο Φωτάκος, ο οποίος γράφει χαρακτηριστικά στο έργο του Βίοι Πελοποννησίων Ανδρών, εν Αθήναις 1888 (στην βιογραφία του Α. Αλεξανδρόπουλου):« …οι έξωθεν ερχόμενοι Έλληνες από την Ρωσσίαν, την Κωνσταντινούπολιν και αλλαχόθεν, αυτοί διέδωσαν το σύνθημα, ότι εις τας 25 Μαρτίου θα γείνη αφεύκτως η επανάστασις. Ο δε Φλέσας τότε έχυσε περισσοτέραν καυστικήν ύλην εις ταύτας τας επαρχίας, δια να κόψη μίαν ώραν προτήτερα τας συναθροίσεις και τας ελπίδας τας μακρυνάς των προκρίτων και των αρχιερέων, οίτινες μάλιστα εβιάσθησαν και άρχισαν τα κτυπήματα κατά των Τούρκων προ της 25 Μαρτίου. Μάλιστα δε ο Ν. Χριστοδούλου ο Σολιώτης και προ τούτου άλλοι Έλληνες αλλού όπως ευρέθησαν έκαμον αρχήν να σκοτώνουν Τούρκους, χωρίς να ζητήσουν περί τούτου άδειαν, διότι όλοι οι Έλληνες είχον μεθύσει από το αίσθημα της ελευθερίας και του εθνισμού, και επειδή δεν είχον άλλον ανώτερον, ειμή μόνον τον Θεόν και το αισθημα, δεν εσυλλογίσθησαν πλέον να έχουν μεσίτας μεταξύ αυτών και του δεσπότου της δουλείας των, αφου μάλιστα απεφάσισαν να τον σκοτώσουν.»: σσ. 19-20.Είναι μάλιστα άκρως ενδιαφέρον πως ο Φωτάκος αναφέρει ονομαστικά εκείνους τους Πελοποννήσιους οπλαρχηγούς που, είτε από φόβο μην μάθουν την ημερομηνία οι Τούρκοι «και πνίξουν την επανάστασιν», είτε από ακράτητο ενθουσιασμό, άρχισαν την επανάσταση πριν την καθορισμένη ημερομηνία. Αυτοί (με την σειρά που αναφέρονται) ήταν οι Ν. Χριστοδούλου ή Σολιώτης, Γ. Δανόπουλος, Α. Ασημακόπουλος και ο Γ. Λαμπρόπουλος.Όμως, σε αντίθεση με τους παραπάνω, άλλοι οπλαρχηγοί, όπως ο Α. Κολοκοτρώνης, ο Τ. Χρηστόπουλος αλλά και οι Σπετσιώτες (η σχετική αναφορά στην βιογραφία του Α. Μπόνια), περίμεναν υπομονετικά να έρθει η «ωρισμένη ημέρα», δηλαδή η 25η Μαρτίου, για να ξεκινήσουν την επαναστατική τους δράση.[18] . Όσοι βέβαια δεν είχαν πέσει στον αγώνα.[19] . Βλ. σχ. Θ. Κολοκοτρώνη, όπ. παρ. σ. 51· Φωτάκου, όπ. παρ. σσ. 56-57 (κεφ. Β΄). Ν. Σπηλιάδου, όπ. παρ. σσ. 62-64· Σ. Τρικούπη, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τ. 1, εν Λονδίνω 18602, σ. 58 κ. εξ.[20] . Για το πώς πανηγύρισαν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές του τον πρώτο επίσημο γιορτασμό του ’21, και για το πώς περιγράφουν τους πανηγυρισμούς αυτούς οι ξένοι αυτόπτες μάρτυρες όλων των σχετικών εκδηλώσεων βλ. το άρθρο «Στις 25 Μαρτίου του 1838 η «πρεμιέρα» της Εθνικής Γιορτής», εφ. Καθημερινή 24/25-3-2007. Περιμένουμε πραγματικά με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το σπουδαίο έργο που ετοιμάζεται να εκδώσει ο καθηγητής Ενεπεκίδης, στο οποίο θα έχει συγκεντρωμένες όλες τις σχετικές με το γεγονός αυτό περιγραφές και αφηγήσεις.[21] . Φωτάκου, όπ. παρ. σσ. 45-46 (κεφ. Α΄).[22] . ΙΕΕ, τ. ΙΒ΄, σ. 82.[23] . Β. Κρεμμυδά, «H Eκκλησία στο Eικοσιένα. Mύθοι και ιδεολογήματα», εφ. Τα ΝΕΑ, 22-3-2005.[24] . Β. Κρεμμυδά, «Η σύγκρουση για την Ιστορία. Ο ιστορικός στη χλεύη του «λαού», εφ. Τα ΝΕΑ, 26-04-2007· Χ. Κουλούρη, «Μύθοι και Αλήθειες για το ’21», εφ. Το ΒΗΜΑ, 25-3-2007.[25] . Τα όσα λέει ο κ. Κρεμμυδάς για τον πρωτοσύγκελο και το έγγραφο του σχετικά με την Αγ. Λαύρα, για να «αποδείξει» τον ισχυρισμό του ότι οι ιστορικοί μύθοι κατασκευάστηκαν από την εκκλησία, μόνο σαν καλαμπούρι μπορούν να εκληφθούν. Επιπλέον, δεν τιμά τον σεβαστό καθηγητή το γεγονός ότι αγνοεί ή αποκρύπτει (το ίδιο είναι) τον ρόλο του Πουκεβίλ στην δημιουργία της συγκεκριμένης ιστορικής παρεξήγησης.[26] . Σ. Παπαγεωργίου, Από το Γένος στο Έθνος. Η Θεμελίωση του Ελληνικού Κράτους, 1821-1864, Αθήνα 2004, σ. 111.[27] . Σ. Παπαγεωργίου, όπ. παρ. σ. 112.[28] . Και όχι στις 26 του Μάρτη, όπως το θέλει ο κ. Κρεμμυδάς στο «Δεν χωράνε 5 αιώνες ιστορίας σε 130 σελίδες», στο άρθρο – αφιέρωμα «Ιστορία μου, αμαρτία μου... λάθος μου μεγάλο», εφ. ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 24-3-2007.[29] . Σ. Τρικούπη, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τ. 1, εν Λονδίνω 18602, σ. 62· εν Αθήναις 18883, σ. 50.[30] . ΙΕΕ, τ. ΙΒ΄, σ. 90.[31] . Σ. Τρικούπη, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τ. 1, εν Λονδίνω 18602, σσ. 40-41· εν Αθήναις 18883, σσ. 32-33. ΙΕΕ, τ. ΙΒ΄, σ. 25.[32]. Αλέξη Ηρακλείδη, "Η Ανάγκη για Μύθους", εφ. Τα ΝΕΑ, 22-3-2007.
Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2007
Ο Μεταξάς και το ΟΧΙ: Ένας Διάλογος.
Ένα μέρος, το πιο... ζουμερό, από τον διάλογο που ανέπτυξα στο μπλοκ Πόντος και Αριστερά για τον Μεταξά.
Ωραία. Αφού θέλετε να την “σοβαρέψουμε” την συζήτηση, ας το κάνουμε.
Ο Μεταξάς, όπως ξέρουν όλοι, εκτός από εσάς, ήταν ενάντια στην Μικρασιατική εκστρατεία ήδη από το 1915, όταν και παρέδωσε, το Γενάρη εκείνης της χρονιάς, το πασίγνωστο σε όλους, πλην Λακεδαιμονίων, υπόμνημά του στον Βενιζέλο, στο οποίο του εξηγούσε τι θα συνέβαινε αν αποβιβάζονταν ποτέ ο Ελληνικός Στρατός στη Μικρασία.
Σπάνια προφητεία, που εκπληρώθηκε κατά γράμμα.
Γι’ αυτό, και παρ΄όλο που ήταν πιστός στον βασιλιά Κωνσταντίνο μέχρι θανάτου, αρνήθηκε να αναλάβει αρχηγός του επιτελείου, όταν αυτό του προτάθηκε μετά την επιστροφή του βασιλιά, το 1920.Ο Μεταξάς όλα αυτά τα χρόνια έμενε πιστός στην αρχική του θέση: Άμεση αποχώρηση απο την Μικρασία. Αν εισακούγονταν, ούτε η μικρασιατική καταστροφή θα είχε συμβεί, ούτε ο μικρασιατικός Ελληνισμός θα είχε ξεριζωθεί. Ο Μεταξάς ήθελε να είναι ο σωτήρας του μικρασιατικού Ελληνισμού, αν μπορείτε να το καταλάβετε αυτό. Δυστυχώς δεν εισακούστηκε.
Γι’ αυτό και ακόμη και οι ορκισμένοι εχθροί του, μετά το ‘22 δεν τόλμησαν να του απαγγείλουν την παραμικρή κατηγορία.
Για περισσότερες πληροφορίες, με τεκμηρίωση στις πηγές, διαβάστε το βιβλίο του Ν. Kαρτσωνάκης-Nάκη, Θυμάμαι τη Σμύρνη, Tο Eλληνικό Bιβλίο, 1972. Το απόσπασμα για το θέμα που σας αναλύω, για να μάθετε και εσείς, καημένοι, θα το βρείτε στην διεύθυνση http://www.snhell.gr/testimonies/content.asp?id=353&author_id=113
Για να καταλάβετε ότι μπροστά στην πατρίδα ο στρατιώτης Ιωάννης Μεταξάς δεν έβαζε τίποτε άλλο, σας αναφέρω και τα εξής.
Στις 29 Μαρτίου του 1921. συνατήθηκε ο Μεταξάς το βράδυ με τους Γούναρη, Πρωτοπαπαδάκη, Θεοτόκη και Εξαδάκτυλο, οποίοι του πρότειναν την αρχιστρατηγία στην Μικρασιατική εκστρατεία, με σκοπό την… νίκη. Και τότε τους απάντησε ο Μεταξάς, τα εξής εκπληκτικά, τα οποία αποκαλύπτουν και το δικό του το ποιόν, αλλά και την δική σας εμπάθεια:“Είναι ως να μου ζητήτε να εξαπατήσω τον κόσμον. Διότι εγώ γνωρίζω, ότι στρατιωτικώς δεν δυνάμεθα να επιτύχωμεν τον σκοπόν μας.
Ο κ. Πρωτοπαπαδάκης μου λέγει: Μάλιστα, έστω να εξαπατήσωμεν τον κόσμον, εν ανάγκη και αυτό να γίνη.
Απήντησα προς αυτόν: Μα εγώ δεν εννοώ επ’ ουδενί λόγω να εξαπατήσω τους Έλληνας… Μη λησμονήτε, ότι εγώ από πολλών ετών εξεφράσθην εναντίον της πολεμικής πολιτικής εν Μ. Ασία. Τότε δι’ αυτόν τον λόγον ήλθον εις ρήξιν με τον κ. Βενιζέλον. Και ήμην εν υπηρεσία. Ήδη είμαι απόστρατος. Και (ερωτώ) πρέπει να δεχθώ να επανέλθω εις υπηρεσίαν, ίνα δι’ αυτού βεβαιώσω τον ελληνικόν λαόν, ότι έχω πεποίθησιν, ότι δύναται να γίνη εκείνο, διά το οποίον άλλοτε είχα την εναντίαν πεποίθησιν, ενώ πράγματι και τώρα πιστεύω, ότι δεν δύναται να αχθή εις πέρας;” (”Ημερολόγιο” τ. Γ1, σελ. 83).Αυτά για το πόσο ήταν υπεύθυνος ο Μεταξάς για την Μικρασιατική καταστροφή.
Όσο για το ποιος είναι υπεύθυνος για την Καταστροφή των Ποντίων, αυτό είναι επίσης γνωστό, και το έχετε αναλύσει και εσείς αρκούντως. Είναι ο Βενιζέλος, ο οποίος αφού τους έστειλε στον διάολο, τους έδωσε στεγνά στους Αρμεναίους, δηλαδή στους Τούρκους. Και φυσικά καμάρωνε κιόλας πολύ γι’ αυτό. Τα αποτελέσματα αυτών των “επιδέξιων” χειρισμών του Βενιζέλου φάνηκαν αμέσως μετά, τον Μάη του 1919…
Φυσικά, λίγα χρόνια μετά δεν θα δίσταζε να δώσει στεγνά και τον Ελληνισμό της Ανατολικής Θράκης…Και ενώ έχουν συμβεί αυτά, εσάς σας φταίει ο Μεταξάς!
Σας συγχαίρω λοιπόν και για τις ιστορικές σας γνώσεις και για την παροιμιώδη ευθυκρισία σας!
Α, και να χαίρεστε, τους αρχηγούς σας, εσείς της “Δημοκρατκής Παράταξης”… Όλοι ένας κι ένας!!!
Σχόλιο από Kekaumenos Δεκέμβριος 10, 2007 - Στη Διαρκεια της Κατοχής της Ελλάδας απο τους Δολοφονους Χιτλερικους Ναζί:
ποιανου ανοιχτα μερος ειχαν παρει οι Οπαδοι -συνεργατες του Φασιστικου Καθεστωτος της 4ης Αυγουστου;
-Ποιοι φορωντας κουκουλες παρεδιδαν στα Χερια των Γερμανών βασανιστών ή βασανιζαν οι Ιδιοι τους αγωνιστές ;
-Ποιά ηταν η πολιτική καταγωγή των Ναζί ταγματασφαλιτών;
-Ποια ηταν η πολιτιική συνεχεια των επιγονων του Μεταξικου καθεστώτος ; Μηπως ο ΙΔΕΑ , η Χουντα ,(δηλαδή η προδοσία εναντι της δημοκρατιας και του Συνταγματος) η καταστροφή της Κυπρου , η παραδοση της χωρας στους Αμερικάνους;
” Σκοπός της ζωής μας δεν ειναι η Χαμέρπεια
..Αλλά το Ασημένιο Δερας της Υπαρξεως μας”( λεει ο Ποιητής)
Σχόλιο από Νοσφεράτος Δεκέμβριος 11, 2007
- Κύριοι,
δεν με παραξενεύει το γεγονός ότι θέλετε να με παρουσιάσετε ως ακροδεξιό, μόνον και μόνον για να μειώσετε την σημασία των επιχειρημάτων μου, στα οποία επί της ουσίας ποτέ δεν απαντάτε. Εγώ όμως θα συνεχίσω να απαντάω επακριβώς στα δικά σας επιχειρήματα, για να καταλάβετε ότι όχι μόνον δεν είμαι ακροδεξιός, αλλά βρίσκομαι στην αντίπερα όχθη όλων των ολοκληρωτισμών, και των μαύρων αλλά και των κόκκινων. Γράφετε: “Ο Μεταξάς δεν έδωσε ούτε και τον άπελπι (σύμφωνα με την άποψή του) αγώνα. Δηλαδή: Ήταν -ως στρατιωτικός που είχε δώσει τον Όρκο- διπλά προδότης…”
Κατηγορείτε ως τον Μεταξά ως προδότη, γιατί αρνήθηκε να κοροϊδέψει τον ελληνικό λαό, όπως του ζητούσαν ο βασιλιάς και ο Γούναρης, αναλαμβάνοντας μια εκστρατεία που ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία. Και όταν μάλιστα, για να πάρει την απόφασή του αυτή αρνήθηκε να υπακούσει ακόμη και στον βασιλιά, στον οποίον ήταν πιστός μέχρι θανάτου. Κατηγορείτε δηλαδή ως προδότη αυτόν που πρότεινε τότε την μόνη λύση που θα έσωζε όλον τον μικρασιατικό Ελληνισμό, δηλαδή την άμεση αποχώρηση του ελληνικού στρατού από την Μικρασία. Ήταν λοιπόν προδότης αυτός που ήθελε να σώσει τον Ελληνισμό από τον βέβαιο αφανισμό του, και γι’ αυτό αρνήθηκε να συμπράξει στην κοροϊδία του λαού και στην επερχόμενη καταστροφή. Συγχαρητήρια. Δεν με εκπλήσσετε. Η κοροϊδία του λαού ήταν άλλωστε ένα από τα προσφιλέστερα σπορ της «Δημοκρατικής Παράταξης».
Γράφετε: «ο Βενιζέλος έχει τις άπειρες ευθύνες -όπως δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να τον καταγγείλουμε δημοσιεύοντας σχετικά κείμενα (τα οποία όπως φαίνεται δεν θέλετε να διαβάσετε)- οι του Λαϊκού Κόμματος, η μοναρχία και ο Μεταξάς υπήρξαν πραγματικοί εθνοπροδότες!»
«Ευθύνες» λοιπόν έχει μόνον ο Βενιζέλος; Έστω και «άπειρες»… Δηλαδή ο άνθρωπος που έστειλε στον διάβολο τους Πόντιους όταν ζήτησαν την συμπαράστασή του και μετά τους παρέδωσε ψυχρά και αδίστακτα στην «αγκαλιά» του Κεμάλ, έχει μόνον ευθύνες; Τι άλλο έπρεπε δηλαδή να κάνει, για να πείτε πως ήταν ο χειρότερος προδότης του Ελληνισμού που εμφανίσθηκε ποτέ στον πολιτικό ορίζοντα της χώρας; Ο άνθρωπος που χάρισε τον Πόντο και την Ανατολική Θράκη στους Τούρκους έχει «ευθύνες» και ο Μεταξάς ήταν… προδότης;! Βλέπω η παροιμιώδης ευθυκρισία σας παραμένει πάντοτε αμείωτη!
Παρεμπιπτόντως: Το απόσπασμα από το βιβλίο του Ν. Kαρτσωνάκη-Nάκη, στην διεύθυνση http://www.snhell.gr/testimonies/content.asp?id=353&author_id=113 το διαβάσατε;
Γράφετε: «Και δεν μας είπατε κουβέντα για τον παροιμιώδη φιλο-ατατουρκισμό του Μεταξά. Που υποχρέωσε την προσφυγομάνα Θεσσαλονίκη να έχει στην καρδιά της το τουρκικό προξενείο. Και μετωνόμασε το 1938 την Οδό Αποστόλου Παύλου σε Οδό Κεμάλ Ατατούρκ…»
Καταρχήν, για το προξενείο: Δεν καταλαβαίνω πραγματικά ποιο είναι το πρόβλημα. Τόσο πια δεν μπορούμε να αντιληφθούμε ούτε τα αυτονόητα; Οι Τούρκοι έτσι κι αλλιώς θα είχαν στην Θεσσαλονίκη ένα προξενείο. Τι πιο φυσικό, αυτό το προξενείο να βρίσκονταν στο σπίτι του Κεμάλ; Πού άλλου θα μπορούσε να είναι δηλαδή; Κύριοι, σας παρακαλώ, λίγη σοβαρότητα δεν θα έβλαφτε…
Όσο για την οδό Κεμάλ, ήταν μια καταδικαστέα υπερβολή, στα πλαίσια της πολιτικής αυτής της ελληνοτουρκικής φιλίας.
Αν ο Μεταξάς έκανε λάθη η ακόμη και προδοτικές ενέργειες, δεν έχω κανένα πρόβλημα να το παραδεχτώ, γιατί εγώ δεν είμαι κολλημένος σε κανένα πρόσωπο, παρά μόνον στην πατρίδα. Άλλωστε, αυτό το έκανα ήδη για τον Μεταξά στην περίπτωση του Ρούπελ, όπου χαρακτήρισα ως προδοσία την παράδοσή του στους Γερμανούς, ακόμη και αν δεν είχε πάρει ο ίδιος ο Μεταξάς την σχετική απόφαση, παρά ο βασιλιάς.
Όμως, η πολιτική της ελληνοτουρκικής φιλίας του Μεταξά ήταν μια από τις μεγαλύτερες προσφορές του στον τόπο. Γιατί μ’ αυτόν τον τρόπο ο Μεταξάς κατάφερε να διασφαλίσει με τον καλύτερο τρόπο τα νώτα της Ελλάδας, μπρος στην ιταλική επίθεση, που την περίμενε ήδη από το… 1934, όπως έχω ήδη αποδείξει. Και αυτό φάνηκε στον πόλεμο του 40, στον οποίον οι Τούρκοι σεβάστηκαν το σύμφωνο και δεν μας επιτέθηκαν, όταν πολεμούσαμε στα βουνά της Αλβανίας τον ιταλικό φασισμό. Και όχι μόνον αυτό. Αλλά σε εφαρμογή αυτού του σύμφωνου φιλίας με την Τουρκία, μας έστειλαν οι Τούρκοι το 41 το Κουρτουλούς, που έσωσε χιλιάδες Έλληνες από την πείνα, όταν η χώρα στέναζε κάτω από την φριχτή φασιστική και ναζιστική κατοχή. Και έστειλαν οι Τούρκοι το Κουρτουλούς γιατί «στον σεισμό του 1939 στη Νοτιοανατολική Τουρκία, 700.000 Έλληνες συνεισέφεραν 2.000.000 δραχμές, τώρα είναι η σειρά μας να ξεπληρώσουμε το ηθικό μας χρέος», όπως έγραψε η τουρκική εφημερίδα «Βατάν».Για το Κουρτουλούς βλ. σχετικά και το άρθρο ΑΝΝΑ ΑΝΔΡΕΟΥ, «Έρχεται το Κουρτουλούς!», φώναζαν. Η ιστορία του θρυλικού πλοίου που έφερνε τρόφιμα στην κατοχική Αθήνα»:
http://www.tanea.gr//Article.aspx?d=20060916&nid=4484899&sn=&spid=366Δηλαδή, με την σοφή ελληνοτουρκική πολιτική του, ο Μεταξάς εξακολουθούσε και νεκρός να σώζει και να ευεργετεί τους Έλληνες. Μια πολιτική που χάρις στον Μεταξά οι Τούρκοι την εφάρμοζαν και μετά τον θάνατό του. Ακόμα και όταν η χώρα ήταν κατακτημένη από τους χειρότερους εχθρούς της.
Ερωτήσεις-Απαντήσεις.
«Ποιανου ανοιχτα μερος ειχαν παρει οι Οπαδοι -συνεργατες του Φασιστικου Καθεστωτος της 4ης Αυγουστου;»
Της Ελλάδας το μέρος είχαν πάρει. Είτε στην εθνική αντίσταση, με τον Ζέρβα, είτε στο Νταχάου, όπως ο στρατηγός της εποποιίας του ’40 Παπάγος, είτε χάνοντας τα υψηλότατα αξιώματά τους, όπως ο μεταξικός αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος, που αρνήθηκε να ορκίσει την προδοτική κυβέρνηση του Τσολάκογλου, είτε στην εξόριστη κυβέρνηση, όπως ο Τσουδερός και ο Σεφέρης.
«-Ποιοι φορωντας κουκουλες παρεδιδαν στα Χερια των Γερμανών βασανιστών ή βασανιζαν οι Ιδιοι τους αγωνιστές ;»
Οι οπαδοί του Πλαστήρα και του Παπανδρέου, οι οποίοι υπάκουαν έτσι στις εντολές του ενός, από την Γαλλία, και του άλλου, από την Αθήνα, για συνεργασία με τους Γερμανούς.«-Ποιά ηταν η πολιτική καταγωγή των Ναζί ταγματασφαλιτών;»
Η Δημοκρατική Παράταξη. Βλέπε και απάντηση στην προηγούμενη ερώτηση.«-Ποια ηταν η πολιτιική συνεχεια των επιγονων του Μεταξικου καθεστώτος ;»
Πρωθυπουργοί, Υπουργοί, και διπλωμάτες της μετακατοχικής Ελλάδας: Τσουδερός, Γεωργακόπουλος, Αποστολίδης, Σεφέρης κ. άλ.«Μηπως ο ΙΔΕΑ , η Χουντα ,(δηλαδή η προδοσία εναντι της δημοκρατιας και του Συνταγματος) η καταστροφή της Κυπρου , η παραδοση της χωρας στους Αμερικάνους;»
Δεν νομίζω πως οι Τσουδερός, Γεωργακόπουλος, Αποστολίδης, Σεφέρης κ. άλ. είχαν σχέση με τον ΙΔΕΑ, την Χούντα και την Κύπρο. Αν εσείς ξέρετε κάτι διαφορετικό, θα το άκουγα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Γνωρίζω όμως πως αρχηγός του παρακρατικού ΑΣΠΙΔΑ ήταν ο μετέπειτα χαρισματικός Ηγέτης της «Δημοκρατικής Παράταξης» Ανδρέας Παπανδρέου.Κάποιες παρατηρήσεις.
«-Οι συνένοχοι της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής. -Αυτοί που δεν έστειλαν ούτε μια σφαίρα στους Πόντιους αντάρτες, όταν έδιναν το απελπισμένο τους αγώνα για χειραφέτηση».
κ. Μ-π χαίρομαι που έχουμε την ίδια άποψη και μοιραζόμαστε τα ίδια αισθήματα για τον αρχιπροδότη και ολετήρα του μικρασιατικού Ελληνισμού Βενιζέλο.«Οι του Λαϊκού Κόμματος, η μοναρχία και ο Μεταξάς υπήρξαν πραγματικοί εθνοπροδότες! -Αυτοί που “συνώστισαν’ τους Έλληνες στην παραλία της Σμύρνης και τους έκαναν δώρο στο φίλο τους, το Μουσταφά Κεμάλ. -Οι ανθρωποκυνηγοί των προσφύγων του ‘22»: Μ-π.
«Ετσι ανεξαρτητως κρισεων -δεν μπορουμε παρά να σεβαστουμε […] τον Γουναρη»: Νοσφεράτος.
Σας παρακαλώ θερμά, βρείτε τα πρώτα μεταξύ σας ποιον θα σεβαστείτε και ποιον θα καταδικάσετε σαν προδότη, για να ξέρω και εγώ τι θα απαντήσω…κ. Νοσφεράτε, δεν με εκπλήσσει που σέβεστε τον Βενιζέλο, τον Μπεναρόγια και το ΣΕΚΕ.
Αλλά θα ήθελα να σας ρωτήσω κάτι. Έχετε διαβάσει το άρθρο Πόντος και Αριστερά (καθώς και αυτό για τον Ελ. Βενιζέλο), που υπάρχει σε τούτη εδώ την ιστοσελίδα, όπου παρουσιάζονται με πληρότητα και επάρκεια τα «ανδραγαθήματα» του Βενιζέλου σχετικά με τον ποντιακό Ελληνισμό; Αν ναι, τότε είναι ευτύχημα που άνθρωποι σαν και σας θεωρούν τον Μεταξά προδότη, την στιγμή που θαυμάζουν τον Βενιζέλο!
Επίσης, γνωρίζετε ποιος στήριζε τους δολοφόνους των εργατών Γονατά και Παπαναστασίου; Μήπως ο Μπεναρόγια;
Τέλος, κ. θαυμαστά του ΣΕΚΕ, έχετε υπόψιν σας τον Ριζοσπάστη της 12-7-35; Γιατί, αν ναι, τότε ισχύει και αυτήν την φορά ότι μόλις παραπάνω ανέφερα.Και κάτι τελευταίο: Ώστε έτσι, κ. Μ-π; Ο Βενιζέλος έχει μόνον «ευθύνες», έστω και «άπειρες», ενώ ο Μεταξάς ήταν προδότης; Δηλαδή, τι άλλο έπρεπε να κάνει ο Βενιζέλος στους Πόντιους, για να παραδεχτείτε πως ήταν ο μοναδικός υπεύθυνος για την μαζική τους γενοκτονία; Έπρεπε να τους σφάξει με τα ίδια του τα χέρια;
Αιδώς, Αργείοι!!!
Σχόλιο από Kekaumenos Δεκέμβριος 12, 2007 - Ωστε ετσι: o Σεφέρης μεταξικός ;
τι να πω κυριε Κεκαυμένε … Ετσι ειναι αν ετσι νομιζετε !
Επαναλαμβανω ομως ..Δεν χαρακτηρισα τον Μεταξά -ουτε καν -Προδοτη αλλά οπως ακριβώς ο Γ Βλαχος της Καθημερινης ”-Φυγε απ’ εδώ , Ανθρωπε μικρε, που περιμενες να κατασκευασης πρωθυπουργικόν φρακον από τα Ρακη ”
Σχόλιο από Νοσφεράτος Δεκέμβριος 13, 2007
να και κατι πραγματικά ενδιαφερον σε σχεση με το παρόν μπλογκ
http://sxizofrenia.blogspot.com/2007_10_01_archive.html
Κύριε Μ-π.
1) Δεν έχω γράψει κανένα βιβλίο για τον Μεταξά. Το μόνο που έχω γράψει είναι το γνωστό άρθρο στο Αντίβαρο.
2) Το τι ήταν το Κουρτουλούς, και πώς και γιατί ήρθε στην Ελλάδα, το λέει το σχετικό άρθρο των Νέων, στο οποίο σας έχω παραπέμψει. Απλώς διαβάστε το.
3) Παρ’ όλα όσα είπα, βλέπω πως εξακολουθείτε να επιμένετε, με έναν τρόπο ακατανόητο πια για μένα, στο θέμα του προξενείου και της οδού απ. Παύλου. Συγχωρήστε με, αλλά αδυνατώ πλέον να σας παρακολουθήσω.
4) Για την μοναρχία έχω ακριβώς την ίδια άποψη με την δική σας. Και εδώ βρίσκεται μια ακόμη προδοσία του αρχιπροδότη Βενιζέλου, ο οποίος όταν το 1911 ο λαός απατούσε Συντακτική Βουλή, αυτός επέβαλλε Αναθεωρητική, κρατώντας έτσι το καρκίνωμα της βασιλείας για πολλές δεκαετίες ακόμη στις πλάτες του δύστυχου ελληνικού λαού. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως οι τελευταίες γραπτές λέξεις του ήταν «Ζήτω ο Βασιλεύς».
Κύριε Νοσφεράτε,
εγώ το νομίζω ότι ήταν μεταξικός ο Σεφέρης; Δηλαδή όταν κάποιος εργάζεται στο υπουργείο προπαγάνδας ενός καθεστώτος, όπως ο Σεφέρης, με ΑΜΕΣΟ ΠΡΟΙΣΤΑΜΕΝΟ του τον διαβόητο Μανιαδάκη, πώς αλλιώς θα μπορούσε δηλαδή να χαρακτηρισθεί; Αντιστασιακός;;;;
Κακώς κατεβάσατε την βιογραφία του αρχιδωσίλογου Τσολάκογλου. Δεν είχαμε την όρεξή του. Εγώ αντίθετα θα περίμενα να κατεβάζατε την βιογραφία του ηρωικού μεταξικού αρχιεπισκόπου Χρυσάνθου, τον οποίον έδιωξαν οι Γερμανοί από τον θρόνο του, διότι ακριβώς αρνήθηκε να ορκίσει την «κυβέρνηση» Τσολάκογλου. Η την βιογραφία του στρατηγού της νίκης Παπάγου, που κρατήθηκε σε όλη την κατοχή αιχμάλωτος στο Νταχάου (Τόσο πολύ ήταν βλέπετε συνεργάτες των Γερμανών οι στενότεροι συνεργάτες της μεταξικής δικτατορίας).
Όσο για τον Βλάχο, είναι πραγματικά ευχάριστο να βλέπει κανείς ότι ένας θαυμαστής του Βενιζέλου αντλεί επιχειρήματα εναντίον του Μεταξά από τον πλέον ορκισμένο εχθρό του Βενιζέλου και τον πιο πιστό υποστηρικτή του βασιλιά και της δεξιάς, δηλαδή τον Γ. Βλάχο.
Τέλος, χαίρομαι κ. Νοσφεράτε που αποφασίσατε να διαβάσετε το ωραίο αυτό κείμενο του Σεφέρη. Απλά θέλω εδώ να σας πω, διβάστε εσείς όλες τις προηγούμενες φράσεις του Σεφέρη για τον Μεταξά, για το ΟΧΙ που είπε και για το θάρρος και την ευφυΐα του, και εγώ με πολύ χαρά θα διαβάσω και τούτη την δεύτερη φράση (την οποία φυσικά ήδη έχω διαβάσει).
Όσο για την «απομύθευση» του Μεταξά, κύριε του Πόντος και Αριστερά, όσοι τυχόν διαβάζουν τον διάλογο που έχει αναπτυχθεί σε τούτη εδώ την ιστοσελίδα,θα έλεγα ότι περισσότερο βιώνουν την απομύθευση των «απομυθευτών» του Ιωάννη Μεταξά.
Σχόλιο από Kekaumenos Δεκέμβριος 13, 2007
Κύριε Κεκαυμένε,
και ‘γω αδυνατώ να σας παρακολουθήσω, οπότε είμαστε πάτσι!
Αλλά δεν μπορώ να μην σχολιάσω το χαρακτηρισμό σας: “του στρατηγού της νίκης Παπάγου“. Φαντάζονμαι ότι γνωρίζετε τι έκανε ο Παπάγος με τη μουσουλμανική μειονότητα της ελληνικής Θράκης, όταν -με το διάταγμα Φεσσόπουλου- τους υποχρέωσε να μετατρέψουν τις ονομασίες των ιδρυμάτων τους από “μουσουλμανικές” σε “τουρκικές“…
Βλέπετε, εξακολουθώ να μένω “με έναν τρόπο ακατανόητο πια” στην τουρκοδουλεία όλης αυτής της παράταξης, την οποία εσείς υμνείτε!
Μ-π
——————————–
Υ.Γ
Απ’ ότι μπορώ να καταλάβω είστε ένας συνεπής “Παπαδοπουλικός“, εξ ου και αντιμοναρχισμός σας.
Πάντως μας ευχαριστεί η περιδιάβαση στο ιστολόγιό μας.. Καλό είναι τόσο εσείς όσο και οι οπαδοί του ΚΚΕ, να έρθουν σε επαφή με τους προβληματισμούς αυτών που κάποτε οι πολιτικοί σας πρόγονοι προσπάθησαν -μαζί με τα εθνικιστικά φιλαράκια τους στην άλλη πλευρά του Αιγαίου- να τους βάλουν κυριολεκτικά στον τάφο!!!
Εξάλλου, το κοντινότερο πολιτικό σχήμα προς εσάς, όσον αφορα τα καθ’ ημάς πάντα, είναι το ΚΚΕ. Μέχρι σήμερα, τη μεταξική άποψη για το Μικρασιατικό προβάλλουν ασυστόλως για να δικαιολογήσουν την τότε δικιά τους πολιτική:
“Σφυρί δρεπάνι
εληά στεφάνι”ήταν το κοινό προεκλογικό σύνθημα των πολιτικών σας προγόνων (το ‘20)….
Να μην ξεχνιόμαστε, ε!!
Σχόλιο από Πόντος και Αριστερά Δεκέμβριος 13, 2007 Κ Κεκαυμένε λετε ” Για την μοναρχία έχω ακριβώς την ίδια άποψη με την δική σας….” (δηλαδή δηλώνετε μαλλον αντιμοναρχικός)
Ειναι παραπολύ ενδιαφερον ομως οτι επιλεγετε να υπερασπισετε εναν Πολιτικά Μικρό Ανθρωπο και κατ εξοχήν Δουλο της Μοναρχίας ….(και θα ηταν ακομα πολύ πιο ενδιαφερον αν βλεπαμε με ποιον εκλεκτικιστικό τροπο
απο την μια κατηγορειτε τον Βενιζελο για τον υποτιθεμενο φιλομοναρχισμό του και απο την αλλη θα μας αποδεικνυατε ισως τον Αντιμοναρχισμό; του Μεταξα..Οπως φαινεται σε αυτήν την ζωή θα δουμε και θα ακουσουμε πολλά ακόμα!
Ενδιαφερον πάντως.. Σχόλιο από Νοσφεράτος Δεκέμβριος 13, 2007 Κύριε Μ-π.
Με συγχωρείτε, αλλά πρέπει να σας πληροφορήσω πως πλανάσθε πλάνην οικτράν. Εγώ στην περίπτωσή σας «αδυνατώ» να παρακολουθήσω εμμονές και αγκυλώσεις, ενώ εσείς, στην δική μου περίπτωση αδυνατείτε να παρακολουθήσετε επιχειρήματα και ιστορικά γεγονότα, όποτε δεν είμαστε καθόλου «πάτσι». Η δική μου «αδυναμία» με την δική σας απέχει μέρα με την νύχτα, όσο δηλαδή το φως απ’ το σκοτάδι.
«Απ’ ότι μπορώ να καταλάβω είστε ένας συνεπής “Παπαδοπουλικός“, εξ ου και αντιμοναρχισμός σας.»
Χαίρομαι, και πάρα πολύ μάλιστα, που τώρα που έχω αποδείξει πλέρια το έωλο και το ανυπόστατο όλων των επιχειρημάτων σας, καταφεύγετε, όπως ήταν αναμενόμενο, στην τελευταία γραμμή άμυνας όλων των οπαδών της «Δημοκρατικής Παράταξης», την λάσπη και την συκοφαντία. Συγχαρητήρια για το ήθος σας.«Των πολιτικών σας προγόνων (το ‘20)…»
Το ποιοι ήταν οι πολιτικοί μου πρόγονοι, θα το πω εγώ σε σας, κύριε, και όχι εσείς σε μένα. Και σταματήστε πια να λασπολογείτε. Είναι αλήθεια πως ο Γούναρης κι η παρέα του έγιναν κυβέρνηση με σύνθημα το τέλος του πολέμου, το οποίο όμως δυστυχώς πρόδωσαν την επόμενη μέρα της αναρριχήσεώς τους στην αρχή. Με τις γνωστές ολέθριες συνέπειες για το έθνος.
Επίσης, αν δεν κάνω λάθος, το θέμα που τόσες μέρες συζητάμε εδώ είναι ο Ιωάννης Μεταξάς και όχι ο Παπάγος. Το τι έκανε ή δεν έκανε ο Παπάγος με την μουσουλμανική μειονότητα είναι μια άλλη συζήτηση, τελείως διαφορετική από τούτην εδώ, με την οποία μάλιστα δεν έχω την παραμικρή όρεξη να ασχοληθώ. Εγώ αν ανέφερα τον Παπάγο, ο οποίος το 40 ήταν πραγματικά ο στρατηγός της νίκης, όσο κι αν αυτό δεν σας αρέσει, αλλά είναι αλήθεια, το ανέφερα μόνον για να απαντήσω στο ερώτημα του κ. Νοσφεράτου (νομίζω) τι έκαναν στην κατοχή οι συνεργάτες του Μεταξά.
Τέλος, κ. Μ-π, ποια άποψη έχει για την μικρασιατική καταστροφή το ΚΚΕ ούτε το γνωρίζω, ούτε και δίνω δεκάρα τσακιστή για να την μάθω. Κι μην με ζαλίζετε μ’ αυτούς τους προδότες. Σημασία έχει ότι η άποψη του Μεταξά ήταν η μόνη που με τις δεδομένες συνθήκες της εποχής εκείνης θα γλύτωνε τα 4 εκατομμύρια των Ελλήνων από τον αφανισμό και την προσφυγιά. Το τι λέει τώρα ο γνωστός φούρνος του χότζα, που ονομάζεται ΚΚΕ, ούτε με ενδιαφέρει και ούτε (βέβαια!) θα χαρίσω την ιστορική αλήθεια σ’ ένα κόμμα, που για τους δικούς του καιροσκοπικούς λόγους τυχαίνει κάποια στιγμή να την υποστηρίζει (που σας εξηγώ και πάλι, δεν ξέρω τι λέει και τι δεν λέει για το θέμα αυτό).
Κύριε Νοσφεράτε.
Για το πόσο «πολιτικά μικρός» άνθρωπος ήταν ο Μεταξάς διαβάστε, σας παρακαλώ, τον Σεφέρη και μην με ταλανίζετε άλλο επ’ αυτού.
Όσο για τον φιλοβασιλισμό του Μεταξά: Ναι είναι αλήθεια. Ο Μεταξάς ήταν ο πιστός και ο πιο απόλυτα αφοσιωμένος οπαδός του βασιλιά. Και τι μ’ αυτό; Απορρίπτω απόλυτα από τον Μεταξά τον φιλοβασιλισμό του, και την προδοσία του Ρούπελ, αλλά κρατάω ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ. Την στρατιωτική του μεγαλοφυΐα, που οδήγησε στους νικηφόρους Βαλκανικούς πολέμους, που μας γλύτωσε από την καταστροφή της Καλλίπολης και μας έφερε στο έπος του 40. Τον αγνό και απόλυτο πατριωτισμό του, που τον οδήγησε να πει το ΟΧΙ στην φασιστική Ιταλία, όταν τα σιχαμερά σκουλήκια Πλαστήρας και Γ. Παπανδρέου τον έβριζαν, ακριβώς επειδή δεν είπε Ναι στους Ιταλούς. Και φυσικά το ανορθωτικό του έργο στα τέσσερα χρόνια της 4ης Αυγούστου. Δηλαδή το ΙΚΑ, το οκτάωρο, τον βασικό μισθό, τις μέριμνα για τις συνθήκες υγιεινής των εργαζομένων, την απαγόρευση της παιδικής εργασίας και πολλά άλλα. Τα οποία αν θέλετε να τα μάθετε, υπάρχουν στον τόμο των Ιστορικών της Ελευθεροτυπίας για το ΟΧΙ, που η εφημερίδα αυτή μοίρασε στις 28/10 φέτος.
Εγώ, κ. Νοσφεράτε, δεν αξιολογώ τα πρόσωπα πολιτικά, ούτε συναισθηματικά, για να είμαι κολλημένος σε χαρισματικούς, ώστε ότι κι αν κάνουν, καλό, κακό, στραβό, ίσιο, να το χειροκροτώ σαν βλάκας και άβουλο ον. ΟΧΙ. Εγώ προσπαθώ να αξιολογώ τους πάντες μόνον εθνικά, δηλαδή πατριωτικά. Και ανάλογα τους κρίνω.
Και αυτό, που κάνω, το ξέρω, είναι όντως ενδιαφέρον.
Σχόλιο από Kekaumenos Δεκέμβριος 13, 2007 Κύριε Κεκαυμένε,
γράφετε:
“η άποψη του Μεταξά ήταν η μόνη που με τις δεδομένες συνθήκες της εποχής εκείνης θα γλύτωνε τα 4 εκατομμύρια των Ελλήνων από τον αφανισμό και την προσφυγιά.”
Για να γίνουμε λίγο ακριβέστεροι: Είμασταν περί τα 2 εκατομμύρια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία την εποχή που οι Τούρκοι εθνικιστές είχαν καταλάβει την εξουσία με πραξικόπημα.
-Από το 1911 είχαν αποφασίσει την εξόντωσή μας.
-Από το ‘14 άρχισαν οι εθνικές εκκαθαρίσεις κατά όλων των χριστιανικών κοινοτήτων…
-Το 1918 με το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, επρόκειτο να ολοκληρωθεί η τελική μετάβαση από την πολυεθνική παλιά μουσουλμανική Οθωμανική Αυτοκρατορία σε σύγχρονα έθνη-κράτη.
Η ιστορική εκείνη στιγμή ήταν μια μοναδική στιγμή… Ο νικητής θα διαμόρφωνε εν λευκώ το χώρο του! Σε τέτοιας μορφής κράτη δεν υπάρχει περιθώριο για σεβασμό στο διαφορετικό.Κατά συνέπεια εκείνη τη στιγμή οι Έλληνες της Ανατολής έδιναν τον ύστατο αγώνα για μια θέση στον (μεταοθωμανικό) ήλιο, ελπίζοντας στη βοήθεια του ελλαδικού κράτους, το οποίο κάποτε το είχαν βοηθήσει αποφασιστικά για να υπάρξει.
Όμως εκείνη τη μοναδικά κρίσιμη στιγμή η Ελλάδα ήταν γεμάτη από ανασφαλείς προβληματικούς πολιτικούς τύπου Βενιζέλου και οπαδούς της “μικρά πλην εντίμου.”
Η χειρότερη περίπτωση παλαιοελλαδίτη παράγοντα ήταν ο Μεταξάς. Η χειρότερη των περιπτώσεων! Αλλά ας μην ξαναγράψω όσα έγραψα πριν.
Αν θέλετε ειλικρινά να κατανοήσετε ότι τη στιγμή εκείνη δεν υπήρχε εναλλακτική λύση και ότι κανείς από τους Έλληνες της Ανατολής δεν θα επιβίωνε υπο τουρκική εθνικιστική διοίκηση διαβάστε το κείμενο που φιλοξενούμε για τη Γενοκτονία στον Πόντο.
Μ-π
——————-
Εάν δεν είστε “παπαδοπουλικός”, σόρι!!!
Πάντως κουβέντα δεν είπατε για την πολιτική του (αντικομμουνιστή τάχα μου) Μεταξά που παρέδωσε τους Έλληνες υπηκόους της ΕΣΣΔ (κυρίως Πόντιους) στα χέρια του Στάλιν και ΔΕΝ αντέδρασε όταν ξεκίνησαν οι διώξεις του ‘37, πλην ενός χαμηλού επιπέδου, χλιαρού διαβήματος…
Σχόλιο από Πόντος και Αριστερά Δεκέμβριος 13, 2007 ”Και φυσικά το ανορθωτικό του έργο στα τέσσερα χρόνια της 4ης Αυγούστου. Δηλαδή το ΙΚΑ, το οκτάωρο, τον βασικό μισθό, τις μέριμνα για τις συνθήκες υγιεινής των εργαζομένων, την απαγόρευση της παιδικής εργασίας και πολλά άλλα.”
- Παμπολλα αναλογα επιχειρηματα εχουν να πουν και οι Οπαδοι του Μουσσολινι στην σημερινη Ιταλία ΄”που εκανε τα τρενα να ξεκινουν στην Ωρα τους’‘)
και οι θλιβεροι νοσταλγοι του Χιτλερ στην Γερμανια(που καθιερωσε το ”κοινωνικό ”κρατος για τους Υγιεις Αριους , εξοντωνοντας ολους τους Μιαρους …
Σχόλιο από Νοσφεράτος Δεκέμβριος 13, 2007 «Είμασταν περί τα 2 εκατομμύρια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία»
Όχι, κύριε, ήμασταν 4 εκατομμύρια. Δυστυχώς τα 2 «χάθηκαν» στον δρόμο. Δηλαδή στην καταστροφή και στις γενοκτονίες.
Η αλήθεια είναι πως είχε πραγματικά αποφασιστεί η εξόντωσή μας, αλλά δεν θα γινόταν με τον αφελή τρόπο που εσείς νομίζετε και «περιγράφετε». Το πώς είχε αποφασιστεί η εξόντωση μας ο μόνος που το είχε καταλάβει ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς, και έκανε τα πάντα για να το αποτρέψει, αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσε…
«Κατά συνέπεια εκείνη τη στιγμή οι Έλληνες της Ανατολής έδιναν τον ύστατο αγώνα για μια θέση στον (μεταοθωμανικό) ήλιο, ελπίζοντας στη βοήθεια του ελλαδικού κράτους, το οποίο κάποτε το είχαν βοηθήσει αποφασιστικά για να υπάρξει.»
Σας εκλιπαρώ, διαβάστε το απόσπασμα από το βιβλίο του Ν. Kαρτσωνάκη-Nάκη εδώ: http://www.snhell.gr/testimonies/content.asp?id=353&author_id=113 Θα σας βοηθήσει να καταλάβετε πόσο απλοϊκά και ανεδαφικά είναι όλα τα παραπάνω που πιστεύετε και ισχυρίζεσθε…«Πάντως κουβέντα δεν είπατε για την πολιτική του (αντικομμουνιστή τάχα μου) Μεταξά που παρέδωσε τους Έλληνες υπηκόους της ΕΣΣΔ (κυρίως Πόντιους) στα χέρια του Στάλιν και ΔΕΝ αντέδρασε όταν ξεκίνησαν οι διώξεις του ‘37, πλην ενός χαμηλού επιπέδου, χλιαρού διαβήματος…»
Αφαιρέστε εσείς, κύριε, πρώτα όλα τα ψευδέστατα και συκοφαντικά που έχετε γράψει παραπάνω για τον Μεταξά, τα οποία ένα προς ένα έχω αναιρέσει, και θα σας απαντήσω και εγώ και σ’ αυτό εδώ το τελευταίο (όχι αξιολογικά τελευταίο, τελευταίο στην σειρά των θεμάτων που συζητάμε).«…ανασφαλείς προβληματικούς πολιτικούς τύπου Βενιζέλου…»
Ώστε έτσι απλά και ανώδυνα, «ανασφαλής πολιτικός» ο αρχιπροδότης και αρχισφαγέας του ποντιακού Ελληνισμού Βενιζέλος; Κύριε, δεν ξέρω τελικά αν περισσότερο ντρέπομαι ή θλίβομαι που είστε Πόντιος, και δη Τραπεζούντιος… Σχόλιο από Kekaumenos Δεκέμβριος 13, 2007 Κύριε Νοσφεράτε,
είναι ντροπή και μόνον να συγκρίνετε τον πολέμιο του φασισμού Ιωάννη Μεταξά με τα κτηνώδη καθεστώτα του Χίτλερ και του Μουσσολίνι.
Αν και με ξενίζει πάρα πολύ που εσείς παρουσιάζεστε ως εχθρός του καθστώτος του Μουσσολίνι, διότι πολύ πριν τους “σημερινούς οπαδούς του“, τον Μουσσολίνι τον είχε θαυμάσει βαθιά ο τόσο σεβαστός από σας Βενιζέλος…
Σχόλιο από Kekaumenos Δεκέμβριος 13, 2007
“Ε, κύριοι” (που έλεγε και ο Βενιζέλος),
δεν μπορείτε να φανταστείτε το πόσο διασκεδάζω με αυτήν την αξιολύπητη κατάσταση στην οποία έχετε περιέλθει, όπου απογυμνωμένοι πια από κάθε λογικό και ιστορικό “επιχείρημα” έχετε αποβάλλει και τα τελευταία φύλλα συκής που κάλυπταν την ιδεολογική και ιστορική σας ένδεια, και καταφεύγετε στην τελευταία άμυνα του κάθε “δημοκρατικού” πολίτη, την ειρωνεία και την χλεύη. Αλλά είναι τόσο πικρή και το βεβιασμένη αυτή η “κοροϊδία” σας, που πραγματικά είναι σχεδόν απολαυστική!
Και για να σας πενέψω και λίγο, θέλω να σας διαβεβαιώσω πως είστε πραγματικά άξιοι πνευματικοί επίγονοι του μεγάλου αρχιπροδότη και σφαγέα του ποντιακού Ελληνσισμού Ελευθερίου Βενιζέλου, εφ’ ω και σας συγχαίρω δια την ευφυίαν σας…
Με τιμή και ευγνωμοσύνη για τις πολλές ευχάριστες ώρες και στιγμές που μου χαρίσατε,
Γ.Κ.
Σχόλιο από Kekaumenos Δεκέμβριος 15, 2007 Να περνάς καλά Κεκαυμανε μαζί με την Προτομή του Μεταξά (και ποιος ξερει ποιων αλλων… Τσολακογλου κ.λ.π)
Σχόλιο από Νοσφεράτος Δεκέμβριος 15, 2007 Κυριε Κεκαυμένε
χαρήκαμε πολύ για τη γνωριμία,
μη χαθείτε.
Η σχέση σας με το Μεταξά έχει πολύ ενδιαφέρον!
Τι λες Νοσφεράτε και συ θείε Φρόιντ. (Αλήθεια, γιατί χάθηκες!)Μ-π
Σχόλιο από Πόντος και Αριστερά Δεκέμβριος 15, 2007 Εγώ θα κρατήσω το:
“είστε απογυμνωμένοι πια από κάθε λογικό και ιστορικό “επιχείρημα” έχετε αποβάλλει και τα τελευταία φύλλα συκής” και ότι “είστε πραγματικά άξιοι πνευματικοί επίγονοι του μεγάλου αρχιπροδότη και σφαγέα…”
και ελπίζω να καταλάβετε όλοι, το πως ο ελληνικός φασισμός ενσωματώνει πλέον τα θύματά του και τα μετατρέπει σε δικά του επιχειρήματα.
Είναι σα να επικαλούνται οι Βούλγαροι φασίστες (απόγονοι των συμμάχων των Ναζί στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο) το Ολοκαύτωμα και να θεωρούν ότι η ανάδειξή του αποτελεί υποχρέωσή τους. Ενώ όλοι όσοι καταγγέλουν το δικό τους ρόλο εκείνη την εποχή να λοιδωρούνται ως: “απογυμνωμένοι πια από κάθε λογικό και ιστορικό “επιχείρημα”” που επιπλέον έχουν “αποβάλλει και τα τελευταία φύλλα συκής” ως “ πραγματικά άξιοι πνευματικοί επίγονοι του μεγάλου αρχιπροδότη και σφαγέα” (του Χίτλερ θα έλεγαν αυτοί, οι Βούλγαροι φασίστες)
Ελπίζω Νοσφεράτε, Μ-π και λοιποί φίλοι να καταλαβαίνετε το πως θα κινηθεί την επόμενη περίοδο ιδεολογικά η ακροδεξιά πανούκλα.
Ομέρ
Σχόλιο από Πόντος και Αριστερά Δεκέμβριος 15, 2007 Και φυσικα χαίρομαι που επιβεβαιώνετε τις χειρότερες υποψίες μου: Είστε τόσο εμετικοί προδότες του Ελληνισμού,όσο οι αρχιπροδότες και γερμανοτσολιάδες πολιτικοί σας πατεράδες.
Συνεχίστε έτσι.Άξιος ο μισθός σας, σιχαμεροί δωσίλογοι του χτές, του σήμερα και του αύριο.
Υ.Γ.
Και μην ξεχνάτε, κάθε πρώι, “ελεύθεροι δημοκρατικοί πολίτες”, θα αναφωνήτε την τελευταία φράση του μεγάλου σας Ηγέτη Βενιζέλου: “Ζήτω ο Βασιλεύς”!!!
Σχόλιο από Kekaumenos Δεκέμβριος 17, 2007 Kekaumenos
έχεις σαλτάρει τελείως…
Εμ, με τις εμμονές που έχεις δεν θα είχες και καλύτερη κατάληξη!
Ομέρ
Σχόλιο από Πόντος και Αριστερά Δεκέμβριος 17, 2007 Νοσφεράτε για σένα τα λέει κυρίως..
Εμείς έχουμε και μια παλαιοελλαδίτικη ρίζα,
οπότε θα το γλυτώσουμε το ρετσινόλαδο!Ομέρ
Σχόλιο από Πόντος και Αριστερά Δεκέμβριος 17, 2007 «Ο πόλεμος αυτός [το έπος του 40] που προκλήθηκε από τη βασιλομεταξική σπείρα, που διατάχτηκε από τους εγγλέζους ιμπεριαλιστές, δεν μπορεί να έχει την παραμικρή σχέση με την υπεράσπιση της πατρίδος μας.
Ούτε είναι βέβαια «πόλεμος κατά του φασισμού», όπως δήλωσε κυνικά ο αρχιφασίστας Μεταξάς, ο δήμιος του λαού μας.
Μα ούτε και πόλεμος για την απελευθέρωση των ελληνικών μειονοτήτων της Αλβανίας άπ’ το ζυγό του ιταλικού φασισμού και της Αλβανικής αστοτσιφλικάδικης κλίκας, γι’ αυτό ο πόλεμος αυτός δεν μπορεί νάχει καμμιά σχέση με την ελευθερία»
Μανιφέστο της Κ.Ε του Κ.Κ.Ε, 7 Δεκεμβρίου 1940.
Να με ποιους ταυτίζεστε, κύριοι της “Δημοκρατικής Παράταξης”. Μ’ αυτούς που έβριζαν τον Μεταξά επειδή “τόλμησε” να κάνει πόλεμο ενάντια στον φασισμό. Για τον ίδιο λόγο που τον έβριζαν και οι δωσίλογοι Πλαστήρας και Παπανδρέου. Και πώς θα μπορούσαν άλλωστε να κάνουν αλλιώς οι αφωσιωμένοι και δεδηλωμένοι αρχιφασίστες θαυμαστές του Μουσσολινί Πλαστήρας, Παπανδρέου, Βενιζέλος.
Εσείς μαζί με τα αρχιφασισταριά της “Δημοκριατικής Παράταξης” Και εμείς με τον ΜΟΝΑΔΙΚΟ τότε ΠΟΛΕΜΙΟ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ.
Αυτό σας αξίζει,
Αυτό μας πρέπει.
Νά ‘στε καλά.
Γ.Κ.
Σχόλιο από Kekaumenos Δεκέμβριος 17, 2007 Και είμαστε πολύ ευτυχισμένοι γι’ αυτό.
Σχόλιο από Kekaumenos Δεκέμβριος 17, 2007
Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2007
Ο Μεταξάς το ΟΧΙ και η Δημοκρατική Παράταξη
Αντίβαρο, Νοέμβριος 2007
Το περιλάλητο θέμα του ΟΧΙ, αν το είπε ο Μεταξάς ή ο... λαός, αποτελεί ουσιαστικά ένα πολιτικό και όχι ένα ιστορικό ζήτημα. Ιστορικά το θέμα είναι λυμένο. Το ΟΧΙ το είπε ο Μεταξάς, και αυτό δεν μπορεί να αλλάξει, διότι απλούστατα είναι ένα (ιστορικό) γεγονός. Όμως, έλα που ο Μεταξάς ήταν δικτάτορας, και μάλιστα δικτάτορας από την λάθος μεριά! Είναι λοιπόν να δεχτούμε όλοι εμείς, οι προοδευτικοί κια δημοκράτες άνθρωποι, πως το ΟΧΙ το είπε ένας “δεξιός” δικτάτορας;;; Πότε!!! Κι αν το είπε, δεν το... είπε!!! Το ΟΧΙ το είπε ο Λαός.
Όμως εδώ τίθεται ένα θεμελιώδες θέμα πολιτικής ηθικής: Έχει η δημοκρατία λόγους να κρύβει την αλήθεια, ακόμη και για “παιδαγωγικούς” σκοπούς; Ασφαλώς όχι. Θεμέλιο της δημοκρατίας μπορεί να είναι η αλήθεια και μόνον. Γιατί αν αυτό που ενδιαφέρει είναι να μην δίνουμε κακά παραδείγματα στους νέους, τότε είναι προφανές πως δεν μας ενδιαφέρει η ιστορική αλήθεια, άρα είμαστε έτοιμοι να την θυσιάσουμε προκειμένου να εξυπηρετήσετε έναν ακραίο καιροσκοπισμό, ο οποίος δέχεται το ψεύδος και την παραποίηση της αλήθειας ως παιδαγωγικές μέθοδες! Δηλαδή δεχόμαστε τελικά πως στην Δημοκρατία ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Όμως, ο μόνος τρόπος να διαπαιδαγωγήσουμε με στέρεο δημοκρατικό ήθος τους νέους μας είναι να τους λέμε πάντα όλη την αλήθεια και μόνον την αλήθεια, έστω κι αν αυτή μας πονάει. Γιατί οτιδήποτε άλλο είναι σκοταδιστικό και αντιδημοκρατικό, καθώς το μόνο που πετυχαίνει να κάνει κανείς μ' αυτόν τον τρόπο είναι να διαπλάθει φοβικές και έωλες προσωπικότητες. Μόνο με την αλήθεια διαμορφώνονται δημοκρατικοί πολίτες. Έτσι, αν το ΟΧΙ το είπε ο δικτάτορας Μεταξάς, έχουμε χρέος να το αναγνωρίσουμε με γενναιότητα πρώτα-πρώτα εμείς οι ίδιοι, και μετά να το μεταδώσουμε ως ιστορική αλήθεια στην νέα γενιά. Υποστηρίζουν όλοι οι δημοκράτες της πολιτικής υποκρισίας πως ο Μεταξάς αναγκάστηκε να πει το ΟΧΙ, διότι τον πίεσαν ο Βασιλιάς και οι Άγγλοι. Αλλά και εδώ η ιστορική πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Ο Μεταξάς το ΟΧΙ το είπε από μόνος του και εντελώς αυθόρμητα, γιατί αυτό το ΟΧΙ ήταν μια αποκλειστικά δική του απόφαση, που την είχε πάρει μήνες, ή, μάλλον, χρόνια πριν.
Η Ελευθεροτυπία πριν από λίγες μέρες μοίρασε μαζί με την εφημερίδα έναν υπέροχο επετειακό τόμο για το ΟΧΙ, με τίτλο: Η Ελλάδα στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. «ΟΧΙ». Διπλωματία, Προπαγάνδα Πόλεμος. Ε Ιστορικά. Τον οποίον τόμο ξαναμοίρασε και την 1η Νοεμβρίου.
Εκεί λοιπόν διαβάζουμε πως ο Μεταξάς είχε αποφασίσει από την πρώτη στιγμή να αμυνθεί η Ελλάδα στην ιταλική εισβολή, οποτεδήποτε κι αν αυτή γίνονταν πράξη. Έτσι, ήδη από τις 21 Αυγούστου 1940, ο Μεταξάς θα διευκρίνιζε στον Ιταλό πρέσβη, στην Αθήνα πως «Εάν η Ιταλία ήθελε θίξει ζωτικά συμφέροντα της Ελλάδος, και προπαντός την ακεραιότητα του εδάφους της, . σας παρακαλώ να τηλεγραφήσετε ότι η Ελλάς θα αμυνθεί της τιμής της και της ακεραιότητός της μέχρις εσχάτων» (Ε Ιστορικά, σελίδα 40). Και σε ένα ιδιόχειρο σημείωμά του, στις 2 Σεπτεμβρίου 1940, που ανακαλύφθηκε πρόσφατα, έγραψε πάλι ο Ι. Μεταξάς: «Η Ελλάς είναι αποφασισμένη να αποδυθεί εις πόλεμων των άκρων, παρά να υποκύψει εις τας ιταλικάς αξιώσεις». Απόφασις αμύνης μέχρις εσχάτων και θυσίας της, παρά να υποχωρήσει» (Ε Ιστορικά, ΟΧΙ, σ. 41). Αλλά ήδη από το 1934, που στην Ελλάδα ούτε βασιλιάς υπήρχε ούτε τίποτα, ο Ιωάννης Μεταξάς δήλωνε: «η Ελλάς εν ουδεμία περιπτώσει δύναται να ευρεθή εις στρατόπεδον αντίθετον εκείνον εις το οποίον θα ευρίσκεται η Αγγλία» (Ε Ιστορικά, ΟΧΙ, σ. 40). Ο Μεταξάς, ο δικτάτορας Μεταξάς, είχε πάρει την απόφαση να αντισταθεί στον εισβολέα μήνες πριν. Τόσο ανέτοιμος ήταν, που λένε και κάποιοι.
Δεν φταίει αυτός, ούτε και η ιστορική αλήθεια, που κάποιες δεκαετίες μετά ένας δημοκρατικός πρωθυπουργός υπέστειλε την σημαία, είπε ΝΑΙ στους Τούρκους και ευχαρίστησε τους Αμερικάνους. Και δεν βγήκε τότε κανένας ελληνικός λαός να πει ΟΧΙ. ΝΑΙ είπε ο δημοκρατικός πρωθυπουργός του, ΝΑΙ είπε και ο λαός. Και τότε η Ελλάδα μίκρυνε, αφού για πρώτη φορά μετά το 1923 θα έχασε εθνικό έδαφος.
Όσο για τις πιέσεις εκ μέρους της Αγγλίας, για να καταλάβουμε πόσο τις υπολόγιζε ο Μεταξάς, όταν ήταν αντίθετες προς το εθνικό συμφέρον, θα σας πω τα εξής: Στις 13 Ιανουαρίου του 1941 έφθασε στην Ελλάδα ο Άγγλος στρατηγός Ουέηβελ. Αμέσως μετά την άφιξη του πρότεινε την αποστολή στο μέτωπο της Βορείου Ηπείρου ενός αγγλικού συντάγματος αντιαεροπορικών και αντιαρματικών όπλων. Ο Ιωάννης Μεταξάς αρνήθηκε την προσφορά χωρίς εξηγήσεις, ενώ ο στρατηγός Παπάγος ζήτησε την αποστολή τουλάχιστον εννέα μεραρχιών με ισχυρή αεροπορική κάλυψη. Ο Ουέηβελ ανταπαντά ότι μπορεί να διαθέσει... δύο μόνο μεραρχίες!
Ο Μεταξάς είπε στον Άγγλο στρατηγό πως ότι το μόνο που μπορούσε να επιτύχει η παρουσία των δύο αγγλικών μεραρχιών στην Ελλάδα θα ήταν το να να επισπεύσουν την γερμανική επίθεση. Η διπλωματική πίεση από το Λονδίνο ήταν αφόρητη. Έτσι, ο Μεταξάς δήλωσε επίσημα στις 18 Ιανουαρίου 1941 ότι θα δέχονταν την αποβίβαση αγγλικών στρατευμάτων μόνον όταν οι Γερμανοί διαβούν τον Δούναβη και εισέλθουν στην Βουλγαρία. Φυσικά, στις 29 Ιανουαρίου 1941 ο Ιωάννης Μεταξάς, όλως τυχαίως πέθανε...
Στις 5 Σεπτεμβρίου 1941 ο Ουέηβελ, ως στρατάρχης πια των βρετανικών δυνάμεων της Μέσης Ανατολής υποβάλει την επίσημη έκθεση του στον Τσώρτσιλ. Στην έκθεση του αυτή, που είδε το φως της δημοσιότητος τον Ιούλιο του 1946, ο ’γγλος στρατηγός αναφέρει την αρνητική στάση της κυβερνήσεως Μεταξά και του Στρατηγού Παπάγου. Μάλιστα, λέγει ότι με απόφαση της κυβερνήσεως Μεταξά του απαγορεύτηκε να επισκεφθεί το μέτωπο, παρά το ότι ο ίδιος το είχε ζητήσει...
Τόσο πολύ υπέκυπτε ο Ιωάννης Μεταξάς στις πιέσεις των Άγγλων.
Αυτά ο δικτάτορας Μεταξάς. Για να δούμε τώρα αντίστοιχα την στάση των αρχηγών της δημοκρατικής παράταξης, και πιο συγκεκριμένα την στάση του μεγάλου ηγέτη στρατηγού Πλαστήρα. Ο Πλαστήρας κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού αρχικά και μετέπειτα του ελληνογερμανικού πολέμου το 1940-1941, διέμενε ως φυγάδας στην Κυανή Ακτή της Γαλλίας, μετά το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα του 1935, στο οποίο είχε πρωτοστατήσει.
Από εκεί, ο Πλαστήρας έγραψε προς τον Π. Μεταξά, Έλληνα Πρέσβη στην Γαλλική Κυβέρνηση του Βισύ, επιστολή, στις 16-7-1941 (όταν η Ελλάδα βρισκόταν τότε υπό Γερμανική, Ιταλική και Βουλγαρική κατοχή): Σ' εκείνη την επιστολή ανέφερε μεταξύ άλλων και τα εξής: «Το σεσηπός καθεστώς τής 4ης Αυγούστου, όχι μόνον ετόλμησε να κηρύξη τον πόλεμον εναντίον δύο πανισχύρων Αυτοκρατοριών, εν ώρα παντελούς αδυναμίας τής Αγγλίας, και κατέστρεψε το Έθνος(!!!), αλλά και κατεβλήθησαν προσπάθειαι να ματαιωθούν διαπραγματεύσεις μου μέσω Γερμανίας, προς διευθέτησιν της Ιταλοελληνικής διενέξεως».
Βρισίδι που τρώει ο Μεταξάς από τον μεγάλο ήρωα της δημοκρατικής παράταξης!!! Μεγαλοπρεπές! Και γιατί; Επειδή έκανε κάποια αντεθνική ενέργεια; ΟΧΙ ! Απλά επειδή «ετόλμησε να κηρύξη τον πόλεμον εναντίον δύο πανισχύρων Αυτοκρατοριών»!!! Και έτσι κατέστρεψε το έθνος, με το ΟΧΙ που είπε!!! Δηλαδή ο Πλαστήρας βρίζει μ' αυτόν τον τρόπο τον Ιωάννη Μεταξά επειδή είπε ΟΧΙ στους Ιταλούς και δεν είπε ΝΑΙ !!!! Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, είναι απόλυτα ΑΛΗΘΙΝΟ.
Η δημοσίευση της παραπάνω επιστολής στην εφημερίδα ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΙΜΑ, στις 5-4-1945, προκάλεσε την παραίτηση του Ν. Πλαστήρα από την Πρωθυπουργία, λόγω του φιλοφασιστικού περιεχομένου της. Όμως, δεν ήταν μόνον αυτά τα... αντιστασιακά ανδραγαθήματα του «Μαύρου Καβαλλάρη»... Ο Ν. Πλαστήρας υποστήριξε πως έπρεπε η Ελλάδα, μετά την κατάληψή της από τη Γερμανία, να συγκροτήσει φιλογερμανική Κυβέρνηση!!! Ναι, ακριβώς έτσι. Η σχετική επιστολή του της 21-4-1941, από την Γαλλία, απευθυνόμενη πιθανώς προς τον ιδιαίτερα στενό του φίλο και συνεργάτη Κομνηνό Πυρομάγλου, όπως δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ την 14-9-1997, αναφέρει τα εξής νόστιμα... αντιστασιακά: «Ξέρεις τας σκέψεις μου τας οποίας μεταδίδεις στους φίλους. Είμαι τής γνώμης ότι πρέπει να γίνη Κυβέρνηση φιλογερμανική γιά νά καταστήσωμεν ολιγώτερον οδυνηράν την ήτταν. Αυτό πρέπει νά γίνη και εάν ακόμη θα ηξεύραμε ότι ο πόλεμος θα ετελείωνε και μετά τινας μόνο μήνας με τελείαν ήτταν τού ’ξονος (όπερ απίθανον).»
Λένε όλοι οι δημοκράτες ότι ο Ιωάννης Μεταξάς ήταν δικτάτορας, και γι' αυτό πρέπει να τον καταδικάσουμε. Σύμφωνοι. Απόλυτα σύμφωνοι. Αλλά για να είμαστε δίκαιοι, πρέπει με τον ίδιο ζήλο να καταδικάσουμε και τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου, και φυσικά τον δωσίλογο Πλαστήρα. Γιατί; Μα γιατί ήταν εξίσου θερμότατοι οπαδοί της δικτατορίας. Αλλιώς έχουμε δυο μέτρα και δυο σταθμά. Έτσι δεν είναι; Κι αυτό είμαι σίγουρος πως δεν το θέλετε καθόλου.
Μα ήταν όλοι αυτοί οπαδοί της δικτατορίας; Μόνο ήταν; Κατ' αρχήν, ο Βενιζέλος ήρθε στην εξουσία από την πρώτη δικτατορία, που γνώρισε το Ελληνικό κράτος, δηλαδή από το κίνημα στο Γουδί, του 1909. Και μάλιστα, επειδή αυτοί ήταν άμαθοι και είχαν αφήσει την βουλή να λειτουργεί, ο Βενιζέλος τους έγραψε από την Κρήτη ένα γράμμα, που κυριολεκτικά τους ξευτέλιζε, γιατί δεν είχαν τολμήσει να κηρύξουν εξ αρχής κανονική δικτατορία, ώστε να κλείσουν την βουλή και να κυβερνούν μόνον με διατάγματα (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμος ΙΔ΄, σ. 267). Αυτά μπορεί κανείς να τα δει πολύ παραστατικά και στην υπέροχη ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Ελευθέριος Βενιζέλος». Η οποία ξεκινάει ακριβώς με τα μπινελίκια που ρίχνει ο Βενιζέλος στους πραξικοπηματίες αξιωματικούς, γιατί δεν είχαν κηρύξει δικτατορία.
Για να γίνουν απόλυτα κατανοητά αυτά που λέω, θα παραθέσω το ξεκατίνιασμα του Βενιζέλου και του Αλέξανδρου Παπαναστασίου μέσα στην Εθνοσυνέλευση το 1924, για το ποιος είχε κυβερνήσει πιο... δικτατορικά από τον άλλον! Πιο συγκεκριμένα, στις 29 Ιανουαρίου 1924 ο πρωθυπουργός Βενιζέλος κατηγόρησε τον Παπαναστασίου πως προσεταιρίζονταν ορισμένα στοιχεία, μερικά από τα οποία δεν ήταν καθόλου δημοκρατικά. Τότε ο Παπαναστασίου του απάντησε πως ο Βενιζέλος ήταν ο τελευταίος που θα είχε το δικαίωμα να του κάνει τέτοιες παρατηρήσεις, μιας και όσο κυβέρνησε, κυβέρνησε μόνον με την δύναμη των όπλων!
Λέει ο Βενιζέλος στον Παπαναστασίου: «Κύριε Παπαναστασίου λυπούμαι με τας αντιλήψεις τας οποίας έχετε, αι οποίαι μας οδηγούν εις μίαν Στρατοκρατίαν αντί να μας οδηγούν εις την Δημοκρατίαν. Δι' αυτό δεν δύναμαι παρά να εκφράσω την λύπην μου διότι χάριν της εγκαθιδρύσεως της Δημοκρατίας προσηταιρίσθητε στοιχεία στρατοκρατικά». Θόρυβος επικράτησε στην αίθουσα από την δριμύτητα της επίθεσης και διαμαρτυρίες ακούσθηκαν. Τα Πρακτικά διέσωσαν, ότι «ο κ. Βενιζέλος αποχωρεί της αιθούσης εν ταραχή».
Ο Παπαναστασίου απάντησε αμέσως, απόντος πλέον του Βενιζέλου, ότι τα στοιχεία που υπαινίχθηκε ο πρωθυπουργός, (δηλαδή οι στρατιωτικοί), έσωσαν την Ελλάδα από εσωτερικό και εξωτερικό κίνδυνο! Και τόνισε: «Οφείλω να διαμαρτυρηθώ δια την τοιαύτην αντίληψιν του κ. Προέδρου της Κυβερνήσεως, ο οποίος άλλωστε κατά το παρελθόν έχει εις το ενεργητικόν του βιαίας επαναστάσεις, τας οποίας ενήργησε τη συνδρομή των στρατιωτικών»!!!!
Δεν είναι υπέροχοι και οι δυό τους... Ε, αυτοί ήταν οι ηγέτες της Δημοκρατικής Παράταξης. Διαγωνισμό στην δικτατορία κάνανε!
Και βέβαια, ο Βενιζέλος δεν εγκατέλειψε ποτέ την αιώνια αγαπημένη του, την... δικτατορία, μιας και το κοινοβουλευτικό πολίτευμα δεν του πήγαινε και πολύ! Έτσι, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 1935, έλεγε ο Βενιζέλος στην βουλή, με αφορμή αυτό ακριβώς το πραξικόπημα: «Του είπα [εννοεί τον Πλαστήρα] ότι γνωρίζει καλώς ότι ΔΕΝ είμαι από εκείνους, οι οποίοι είναι ενθουσιασμένοι από το κοινοβουλευτικόν πολίτευμα. [...] Προσέθεσα ακόμη: Βέβαια μου επικαλείσθε συχνά το παράδειγμα μίας χώρας, η οποία καθ' όλας τας πληροφορίας, αφ' ής εγκαθιδρύθη εις αυτήν η δικτατορία, φαίνεται ότι πηγαίνει καλά. Αλλά, προσέθεσα τούτο: Διά να υπάρξη μία τοιαύτη δικτατορία πρέπει να υπάρξει δικτάτωρ, και τέτοιον δικτάτορα εγώ δεν τον βλέπω. Εγώ δεν νομίζω, αγαπητέ φίλε στρατηγέ Πλαστήρα, ότι είσαι ικανός να κάμης τον δικτάτορα. Οχι μόνο συ δεν έχεις την ικανότητα να κάνης τον δικτάτορα, ως ο Μουσολίνι, αλλά δεν έχεις ούτε την πλειάδα, εκατοντάδα ανδρών τους οποίους έχει περί αυτόν ο Μουσολίνι». (Το Φασιστικό Πρότυπο του Μεσοπολέμου, Ντούτσε, ο Υπέροχος, ΙΟΣ, Ελευθεροτυπία, 28-10-2006).
Δηλαδή, κ. Λαζόπουλε, όλοι ήθελαν τότε την δικτατορία! Και πρώτοι και καλύτεροι ο Βενιζέλος, ο Παπαναστασίου και ο Πλαστήρας. Και μάλιστα το πρότυπό τους ήταν ο Μουσολίνι. Ναι, ο Μουσολίνι, που είχε μάλιστα και πολλούς καλούς συνεργάτες, και έτσι προόδευε η χώρα του, όπως λέει ο Βενιζέλος! Το μόνο πρόβλημα του οποίου ήταν ότι στην Ελλάδα δεν υπήρχε δικτάτορας ισάξιος του Μουσολίνι.
Και έχουν τονίσει όλοι κατά κόρον και μέχρι αηδίας τον φασιστικό χαρακτήρα του καθεστώτος Μεταξά. Τον άπειρο και αυθόρμητο θαυμασμό του Βενιζέλου, του Πλαστήρα αλλά και του Καζαντζάκη για τον Μουσολίνι και το φασιστικό καθεστώς του γιατί δεν το αναφέρει ποτέ και κανείς;
Και μετά από όλα αυτά, βρίζουν οι οπαδοί της Δημοκρατικής Παράταξης με τέτοιον τρόπο τον Ιωάννη Μεταξά για δικτάτορα; Γιατί; Επειδή ακολούθησε κατά γράμμα τις πρακτικές αλλά και απόψεις τις του Βενιζέλου, του Παπαναστασίου, του Πάγκαλου και του Πλαστήρα; Ή μήπως επειδή αυτός κατάφερε εκείνο που δεν είχε καταφέρει όλοι εκείνοι;
Λοιπόν, ή όλους ή κανέναν. Αλλιώς, ούτε δίκαιοι είμαστε, ούτε τίμιοι.
Και μια κουβέντα για το Ρούπελ. Πραγματικά ήταν και είναι μια απ' τις μελανότερες σελίδες της νεοελληνικής ιστορίας η παράδοση του Ρούπελ, και για τον ίδιο τον Ιωάννη Μεταξά. Βέβαια, δεν ήταν καθόλου δική του η απόφαση, ήταν του Βασιλιά Κωνσταντίνου. Ο Μεταξάς ανέλαβε την εκτέλεσή της ως αρχηγός του επιτελείου. Αλλά και μόνον αυτό αρκεί για να τον καταδικάσουμε. Αλλά, αν καταδικάζουμε τον Μεταξά για την παράδοση ενός οχυρού, τι πρέπει να κάνουμε τον Βενιζέλο, που με ένα τηλεγράφημά του παρέδωσε ολόκληρη την Ανατολική Θράκη αμαχητί στον Κεμάλ; Ο Βενιζέλος μετά την μικρασιατική καταστροφή ορίστηκε ως πληρεξούσιος της Ελλάδας στο εξωτερικό. Στις 20 Σεπτεμβρίου / 3 Οκτωβρίου είδε τον Άγγλο υπουργό εξωτερικών στο Λονδίνο, και ενημερώθηκε επίσημα για την απόφαση της Αντάντ. Την ίδια μέρα, διαβίβασε τηλεγραφικά τις απόψεις του στην Αθήνα. «Η απώλεια της Ανατολικής Θράκης», έγραφε, «ήταν καταστροφή ανεπανόρθωτος... εφόσον οι Δυνάμεις απεφάσισαν την απόδοσιν ταύτην εις την Τουρκίαν». Στις 25 Σεπτεμβρίου / 8 Οκτωβρίου ο Βενιζέλος έστειλε το ακόλουθο τηλεγράφημα στους πληρεξούσιους Θράκες στα Μουδανιά, από το Παρίσι: «Ανακοινώσατε, παρακαλώ, τηλεγράφημα εις πληρεξουσίους Θράκης, Ανατολική Θράκη απωλέσθη ατυχώς δι' Ελλάδα και επανέρχεται εις άμεσον κυριαρχίαν Τουρκίας, αποκλειόμενης πάσης διαμέσου λύσεως, οία υπονοούμενη εις τηλεγράφημα σας. Επί πλέον υποχρεούμεθα να εκκενώσωμεν από τούδε Θράκην».
Η Ανατολική Θράκη, ωστόσο, κάθε άλλο παρά "χαμένη" μπορούσε να θεωρηθεί για την Ελλάδα. Το Τέταρτο Σώμα Στρατού όχι μόνο δεν είχε καμιά ανάμιξη, στο μικρασιατικό μέτωπο, αλλά είχε σημαντικά ενισχυθεί από το βόρειο συγκρότημα του ελληνικού στρατού που είχε περάσει με ελληνικά πολεμικά στη Ραιδεστό. Ακόμα και αν υποτεθεί ότι η Τουρκία ήταν αποφασισμένη να πετύχει με πόλεμο την κατάληψη της Ανατολικής Θράκης, το Σεπτέμβριο/Οκτώβριο του 1922, έπρεπε να νικήσει τις βρετανικές δυνάμεις στην ουδέτερη ζώνη, να καταλάβει τα Δαρδανέλια και, το σπουδαιότερο, να αποδεχθεί η Αγγλία την τυπική αυτή ήττα της και να αποχωρήσει από τα Στενά και την Κωνσταντινούπολη, χωρίς να χρησιμοποιήσει το στόλο της, έπρεπε επίσης οι δυνάμεις της να περάσουν στην Ευρώπη μη διαθέτοντας αξιόλογη ναυτική υποστήριξη (ο ελληνικός στόλος ήταν ακόμη στην Προποντίδα) και έπρεπε να νικήσει τον ελληνικό στρατό και να καταλάβει την Ανατολική Θράκη. Όλα αυτά έπρεπε να ολοκληρωθούν μέσα σε μερικές εβδομάδες, γιατί ερχόταν ο χειμώνας.
Με δύο τηλεγραφήματά του ο Βενιζέλος χάρισε την Ανατολική Θράκη στους Τούρκους... Ναι, ακριβώς έτσι.
Και γιατί ο Βενιζέλος διέταξε τον Πλαστήρα να χαρίσει την Ανατολική Θράκη στους Τούρκους; Μα για να μην αναγκαστούν οι Άγγλοι να πολεμήσουν με τον καλό τους σύμμαχο τον Κεμάλ! Δηλαδή, ο Βενιζέλος χάρισε την Ανατολική Θράκη στους Άγγλους, για να μην χαλάσουν την ζαχαρένια τους οι Άγγλοι. Μετά από αυτά, τι λέτε εσείς ότι πρέπει να σκεφτόμαστε για τον Βενιζέλο;;;
Και ήταν αυτό τόσο πραγματικά απίστευτο, που πήγε έκπληκτος ο Ισμέτ Ινονού στον Κεμάλ και του είπε: «Οι Γιουνάν μας χαρίζουνε την Ανατολική Θράκη!».
Να θυμίσουμε εδώ πως ο Βενιζέλος χάρισε και τον Πόντο στους Τούρκους, έτσι ώστε να γίνει ο ηθικός αυτουργός της φριχτής ποντικής γενοκτονίας.
Οι Έλληνες του Πόντου είχαν διατυπώσει από νωρίς το αίτημα δημιουργίας δεύτερου ελληνικού κράτους στις νότιες παραλίες της Μαύρης Θάλασσας, ως μοναδική δυνατότητα επιβίωσης του ελληνισμού στη γενέθλια γη. Τον Οκτώβριο του 1917 ο Κ. Κωνσταντινίδης, ένας από τους ηγέτες του ποντιακού κινήματος και πρόεδρος της δυναμικής οργάνωσης της Μασσαλίας είχε ενημερώσει τον Βενιζέλο. Στον Πόντο, όπου κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου οι Τούρκοι είχαν προβεί σε γενοκτονία του ελληνικού πληθυσμού, δρούσε ένα δυναμικό αντάρτικο ελληνικό κίνημα, το οποίο αριθμούσε σε 18.000 άντρες. Το αίτημα των Ποντίων ήταν η ενίσχυση των ανταρτών κατά το υπόδειγμα του Μακεδονικού Αγώνα. Ο Βενιζέλος, παρότι αρχικά αμφιταλαντεύτηκε, επέλεξε να αγνοήσει τα αιτήματα των Ποντίων και να υποστηρίξει στη Συνδιάσκεψη Ειρήνης στο Παρίσι το Δεκέμβριο του 1918, την ενσωμάτωση του Πόντου στην Αρμενία. Μια θέση που εξόργισε τους Έλληνες του Πόντου και τις ποντιακές οργανώσεις, οι οποίες με επικεφαλής το μητροπολίτη Τραπεζούντος Χρύσανθο προσπάθησαν να παρέμβουν αυτοτελώς στις Συνδιασκέψεις Ειρήνης προωθώντας το αίτημα δημιουργίας Ελληνικού Κράτους στον Πόντο.
Ο Βενιζέλος συνέχισε την πολιτική του και στις 4 Φεβρουαρίου του 1919 δήλωσε στον Αμερικανό πρόεδρο Ουϊλσον ό,τι παρότι οι Έλληνες του Πόντου επιθυμούσαν την ανεξαρτησία, αυτός αντιτάχθηκε απόλυτα. Επίσης σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Sunday Times, δήλωσε ότι δέχεται να συμπεριληφθεί ο Πόντος στην Αρμενία (Β. Αγτζίδη, Ο Βενιζέλος της Ήττας).
Τα επακόλουθα αυτής της πολιτικής λίγες μέρες μετά, στις 19 Μαΐου, είναι, δυστυχώς, σε όλους μας πολύ γνωστά.
Δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ ο Βενιζέλος υπήρξε η αιτία της καταστροφής όλου του προσφυγικού Ελληνισμού.
Και όχι φυσικά μόνος του. Με πολύτιμο βοηθό και συμπαραστάτη το ΚΚΕ, το οποίο ομολόγησε με τον πιο επίσημο τρόπο πως ήταν ένας από τους κύριους παράγοντες της Μικρασιατικής καταστροφής.
Πιο συγκεκριμένα, στην πρώτη σελίδα του Ριζοσπάστη της 12-7-1935 δημοσιεύθηκε τούτη εδώ η σημείωση, όπου και η λαμπρή τους ομολογία για τον ρόλο τους στην καταστροφή και στην φρίκη τριών εκατομμυρίων προσφύγων:
«Μια Επιφύλαξι»
«Αν δεν νικιόμασταν στη Μ. Ασία, η Τουρκία θάτανε σήμερα πεθαμένη και μεις μεγάλη Ελλάδα. Τη «λευτεριά» μας θα την εστηρίζαμε στην υποδούλωση του Τουρκικού λαού. Αυτό εμείς δεν το δεχόμαστε. Το αποκρούομε κατηγορηματικά. Η αστικοτσιφλικάδικη Ελλάδα στη Μ. Ασία πήγε όχι σαν εθνικός απελευθερωτής μα σαν ιμπεριαλιστική δύναμη, όργανο των εγγλέζων μεγαλοκαρχαριών. Πήγαινε αυτού όχι μόνο για να διαιωνίσει την ξενική κυριαρχία πάνω στον Τουρκικό λαό μα και να κάνη την Τουρκία αντισοβιετικό ορμητήριο. Δεν είναι αυτός ο δρόμος της ειρηνικής δημοκρατικής συμβίωσης των λαών της νοτιανατολικής Ευρώπης. Η Μικρασιατική εκστρατεία δεν χτυπούσε μόνο τη νέα Τουρκία μα στρεφότανε ενάντια στα ζωτικότατα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Γι' αυτό εμείς όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρασία ΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΔΙΩΞΑΜΕ». Ριζοσπάστη της 12-7-1935, σ. 1.
Και μια σημείωση: Μην ψάξετε στην ψηφιακή συλλογή της ΕΘΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ για να βρειτε σε μορφη pdf το συγκεκριμένο φύλλο του Ριζοσπάστη. Και αυτό γιατί ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΗΣ 12-7-35 ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΤΗ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΘΕΙ!!!
Όσο για το ΟΧΙ, το βέβαιον είναι πως πως πρέπει να χρωστάμε πολύ μεγάλη και αιώνια ευγνωμοσύνη στον Ιωάννη Μεταξά, για το ΟΧΙ που είπε εκείνο το βράδυ. Και αυτό δεν το λέω εγώ, το λέει ένας πολιτικό ανάστημα που δεν νομίζω πως μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Και αυτός είναι ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος.
Πιο συγκεκριμένα, στο βιβλίο του Τα Χρόνια του Μεγάλου Πολέμου, Αθήνα 1964, σσ. 19-20, ο Π. Κανελλόπουλος λέει τα εξής: «Πρέπει να είμεθα, χωρίς άλλο, ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΣ εις τον Ιωάννη Μεταξά, διότι είπε, ολομόναχος, εις το σκοτάδι της νυκτός, το μέγα ΟΧΙ. Λέγουν όσοι αντικρίζουν με εμπάθεια και αυτά τα ανάγλυφα γεγονότα της ιστορίας, ότι το ΟΧΙ δεν το είπεν ο Μεταξάς. Ότι το είπεν ο Ελληνικός Λαός. Ναι, το είπεν ο Ελληνικός Λαός, αλλά αφού το είχε ειπή ο Μεταξάς. Ο ατυχής και συμπαθής Emanuelle Grazzi, εκτελών εντολήν που δεν του άρεσε καθόλου, εξύπνησε, την 3ην πρωινήν, τον Μεταξά και όχι τον Ελληνικόν Λαόν. Εάν έλεγεν ο Μεταξάς ΝΑΙ, πώς θα έλεγεν ΟΧΙ ο Ελληνικός Λαός, που θα εξυπνούσε αργότερα; Θα το έλεγε βέβαια μέσα του και θα το εξεδήλωνε και έμπρακτα, όταν θα οργάνωνε μυστικά την αντίστασή του, αλλά η Αλβανική Εποποιία δεν θα εγράφετο ποτέ. Ας είμεθα, λοιπόν, τίμιοι απέναντι της ιστορίας. Το μέγα ΟΧΙ είναι πράξις του Ιωάννου Μεταξά».
Και για να μην ξεχνάμε ποιος είναι ο άνθρωπος που έγραψε τούτες τις γραμμές, θα θυμίσουμε πως ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος κατά την δικτατορία Μεταξά έμεινε εξόριστος για τέσσερα χρόνια.
Αλλά κι αν κανείς δεν θέλει να πιστέψει τον ο Παναγιώτη Κανελλόπουλο για το αν είπε ή δεν είπε ο Μεταξάς το ΟΧΙ, ας πιστέψει τον μεγάλο μας ποιητή Γιώργο Σεφέρη, ο οποίος κατά την μεταξική δικτατορία ήταν προϊστάμενος της Διεύθυνσης Εξωτερικού Τύπου, του υπουργείου Τύπου, με προϊστάμενό του τον γνωστό Μανιαδάκη. Στυλοβάτης πραγματικά της προπαγάνδας του καθεστώτος ο Σεφέρης. Γι' αυτό άλλωστε και ήταν εκείνος που έγραψε το διάγγελμα του βασιλιά για την κήρυξη του πολέμου.
Λέει λοιπόν επί λέξει ο Σεφέρης:
"Τις μέρες που άρχισε ο πόλεμος και στα σύνορά μας, συλλογιζόμουνα συχνά τις φάσεις και τις μεταπτώσεις της μοίρας ενός ανθρώπου ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΠΕΙ το ΟΧΙ, στις 3 το πρωί, στον πρεσβευτή της Ιταλίας. ... Το ΟΧΙ ήταν, μαζί με άλλα, η αντίδραση του ψυχόρμητου Μεταξά στην προσωπική προσβολή και την απιστία που του είχε κάνει η τροφός του Γερμανία": Γ. Σεφέρη, Χειρόγραφο, Σεπ. '41, Ίκαρος 1972, σσ. 43-45.
Για τον Σεφέρη ο Μεταξάς ήταν ο άνθρωπος που είχε μπορέσει να ενώσει εκείνες τις μέρες όλους τους Έλληνες. Μια ένωση που για τον Σεφέρη οφείλονταν "πραγματικά στο γεγονός ΟΤΙ ΕΙΠΕ την 28η τη λέξη που ήταν στις καρδιές όλων των Ελλήνων": Γ. Σεφέρη, Χειρόγραφο, Σεπ. '41, Ίκαρος 1972, σ. 49.
Και ξέρετε πότε είπε το ΟΧΙ ο Μεταξάς τότε που όλοι οι ηγέτες της Δημοκρατικής Παράταξης ήταν έτοιμοι όλοι τους να πουν ΝΑΙ και να συνεργαστούν με τους κατακτητές. Και ενώ ο Πλαστήρας έβριζε τον Μεταξά γιατί δεν είπε ΝΑΙ στους Ιταλούς. Ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο γνωστός "Γέρος της Δημοκρατίας", κατά την διάρκεια του πολέμου γυρνούσε από δω κι από κει και έλεγε πως "οι Γερμανοί δεν θα μας πειράξουν": Γ. Σεφέρη, Χειρόγραφο, Σεπ. '41, Ίκαρος 1972, σ. 43.
Γι αυτό και λέει ο Σεφέρης για τον Μεταξά πως "είχε και το περισσότερο μυαλό, και το περισσότερο σθένος" απ' όλους τους πολιτικούς της εποχής του: Γ. Σεφέρη, Χειρόγραφο, Σεπ. '41, Ίκαρος 1972, σ. 33.
Λίγα λόγια για τον Μάη του '36. Μια από τις πιο μελανές σελίδες στην ιστορία του “δικτάτορα”. Καταρχήν το πρώτο που πρέπει να σημειώσουμε εδώ είναι πως δεν έδωσε ο ίδιος ο Μεταξάς διαταγή να χτυπηθούν οι απεργοί και αυτό το αναγνωρίζουν όλοι. Δεν είναι υπεύθυνος ο Μεταξάς του μακελειού, αλλά ο τότε αστυνομικός διοικητής Ντάκος που μόνος του διέταξε την αστυνομία να πυροβολήσει. Ο Μεταξάς προκειμένου να μην οξύνει τα πνεύματα άφησε να μείνει η πόλη ακυβέρνητη για δυο μέρες, ώστε να λυθεί στο τέλος η απεργία συναινετικά με την επέμβαση της ΓΕΣΕΕ. (Τα γεγονότα όλα από την πλευρά του ΚΚΕ βλέπε στο άρθρο Ο ματωμένος Μάης του '36 στη Θεσσαλονίκη, Ριζοσπάστης, 30-4-2006).
Όμως ήταν ο Μεταξάς αυτός που με δικές του διαταγές για πρώτη φορά αιματοκύλισε την εργατιά και την αγροτιά στην Ελλάδα; Όχι φυσικά, αλλά η Δημοκρατική Παράταξη. Δείτε λοιπόν:
Πρώτη σφαγή με το καλημέρα της φτωχολογιάς από την Δημοκρατική Παράταξη το Κιλελέρ, το 1910. Το Κιλελέρ που όλοι το γιορτάζουν αλλά κανείς δεν μας λέει ποιος ήταν τότε κυβέρνηση. Και πώς να πουν, αφού τότε κυβερνούσε η Επανάσταση του 1909, που έφερε στην Ελλάδα τον Βενιζέλο; Πώς να πουν ποιος κυβερνούσε, αφού την εντολή για την σφαγή στο Κιλελέρ την έδωσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός Δραγούμης, ο οποίος μέσα στην βουλή δικαιολόγησε απολύτως τον στρατό για το μακελειό, αφού ο καημένος ο στρατός “ηναγκάσθη να πυροβολήση” διότι οι αγρότες πετούσαν πέτρες στο τραίνο!!! (εφημ. ΣΚΡΙΠ, 9-3-1910, σ. 2). Να θυμίσουμε απλώς πως στην κυβέρνηση Δραγούμη υπουργός των Στρατιωτικών ήταν ο αρχηγός της επανάστασης Ζορμπάς.
Αύγουστος 1923. Επαναστατική κυβέρνηση. Πρωθυπουργός ένας από τους τρεις επαναστάτες, ο Σ. Γονατάς. Πάρα πολλοί επαγγελματικοί κλάδοι, εντελώς αυθόρμητα και ακαθοδήγητα, κατεβαίνουν σε απεργία. Τελικά, στις 20 Αυγούστου 1923 η ΓΣΕΕ αναλαμβάνει την ηγεσία των απεργιών. Η κυβέρνηση διαλύει τα σωματεία και κατάσχει τις περιουσίες τους. Παρ’ όλα αυτά, η απεργία επεκτείνεται στη Θεσσαλονίκη, τη Πάτρα, το Βόλο και σε όλη την χώρα. Στις 23 Αυγούστου η ΓΣΕΕ καλεί πανεργατική συγκέντρωση στο Πασαλιμάνι. Η κυβέρνηση διατάσσει τη βίαιη διάλυσή της. Το βράδυ θα βρει 11 εργάτες νεκρούς και δεκάδες τραυματίες. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός Στ. Γονατάς δηλώνει πως πρώτοι οι εργάτες άρχισαν να πυροβολούν και γι' αυτό η αντίδραση του στρατού ήταν απόλυτα δικαιολογημένη! Και πώς η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να επιβάλλει το κράτος του νόμου με κάθε θυσία (εφημ. ΕΜΠΡΟΣ, 23-8-1923, σ. 4).
Σημείωση, το ΣΕΚΕ (το ΚΚΕ της εποχής) και ο Αβραάμ Μπεναρόγια στήριζαν το καθεστώς Πλαστήρα και την επανάσταση.
Πρωτομαγιά 1924. Πρωθυπουργός ο Παπαναστασίου. Την Πρωτομαγιά του 1924 η συγκέντρωση έγινε μπροστά στο Δημαρχείο με ομιλητές τον πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου, Βελέτζα και το γενικό γραμματέα του ΚΚΕ και μέλος της Ομοσπονδίας Τύπου, Αποστολίδη. Η συγκέντρωση είχε απαγορευθεί και επιχειρήθηκε η διάλυσή της με ίλες ιππικού και το στρατό,ενώ χρησιμοποιήθηκαν και υδραντλίες. Αποτέλεσμα: 1 νεκρός. Και δύο άλλοι στον Πειραιά, σε απεργιακές κινητοποιήσεις. Ο Πρωθυπουργός Παπαναστασίου δηλώνει πως αποκλειστικοί υπεύθυνοι για τα επεισόδια ήταν οι κομμουνιστές, και πως ο στρατός και αυτή την φορά αναγκάσθηκε να αμυνθεί... (εφημ. ΕΜΠΡΟΣ, 2-5-1923, σ. 4).
Βέβαια, αυτούς τους νεκρούς δεν βρέθηκε κανείς Ρίτσος να τους υμνήσει και κανείς Θεοδωράκης να τους τραγουδήσει, όπως εκείνους του '36. Ποιος τους φταίει όμως. Ας φρόντιζαν να σκοτωθούν από δικτάτορα και όχι από δημοκρατικούς πρωθυπουργούς...